Puste krzesło

- ... powiedział, żeby ci przekazać, że zmienił numer telefonu.

- Ale kto tak powiedział?

- Nie wiem. Nie przedstawił się.

- To skąd mam wiedzieć o kogo chodzi? My się w ogóle znamy?

- Chodziliśmy razem do gimnazjum.

- Kłamiesz. Nie byłem w gimnazjum. Powtarzałem trzykrotnie szóstą klasę i od razu poszedłem do średniej.

- To niemożliwe.

- A jednak. Skąd wiesz, że tamten gość mówił akurat o mnie?

- Wskazał na miejsce gdzie siedzisz.

- Hmmm... A jaki jest ten jego nowy numer telefonu?

- Nie wiem.

- Też nie zapytałeś?

- Nie.

- To jak mam się z nim skontaktować?

- Tego również nie wiem.

- Jak on wyglądał?

- No... Miał oczy, uszy i nos.

- A więcej szczegółów?

- Niestety nie mam pamięci do twarzy. To równie dobrze mógł być ktoś podobny do ciebie.

- Bo to byłem ja.

- Co?

- No tak. Stałem przy drzwiach i pokazałem na puste krzesło. Potem się schyliłeś, żeby zawiązać sznurowadło, a ja szybko podbiegłem i zająłem odpowiednie miejsce. Później ty wstałeś, zobaczyłeś gdzie siedzę, a że nie masz pamięci do twarzy, nie dodałeś dwa do dwóch.

- Ale to dziwne.

- Normalne, bo jesteś schizofrenikiem paranoidalnym.

- Wcale nie. Skąd możesz o tym wiedzieć?

- Chodziliśmy do tej samej szkoły.Trzy razy powtarzalismy szóstą klasę.

- Nie pamiętam tego.

- Bo jesteś schizofrenikiem paranoidalnym. Sam o tym wspomniałeś. Do tego gadasz z pustym krzesłem.

- Przecież ty tu siedzisz.

- Jestem tylko projekcją twojego umysłu. Wyobrażasz mnie sobie.

- Niemożliwe. Czyli jeśli pociągnę cię za suty, to nie krzykniesz?

- Krzyknę.

- Jak to?

- Wyobrazisz to sobie. Jesteś w tym dobry.

- Mnie też tu nie ma.

- Co?

- Też jestem projekcją. Akurat teraz leżę w domu na kanapie i sobie nas wyobrażam.

- Czyli cały czas wiedziałeś, że mnie tu nie ma?

- Tak, od początku cię wkręcałem.

- To może skoro obaj jesteśmy projekcjami, skorzystajmy z okazji i chodźmy na piwo, zanim ten frajer, znaczy ty, się obudzisz.

- Dobry pomysł.