Rodzimy sie i umieramy.

Rodzimy się w ciszy i w niej umieramy.

Choć przez całe życie rozpaczliwie szukamy.

Osoby bliższej niż serce.

Co bije i w złych chwilach nadal przestać bić nie chce.

I tak wyruszamy przez świat wyposażeni w myśli i słowa.

Dodające nadzieji a nie raz jak ciernie trujące.

A gdy już na choryzącie widzimy całkiem inny świat.

Nim tam dojdziemy minie kilka lat.

Tak więc czy w tej naszej wędrówce towarzyszyć ma nam tylko księżyc i słońce?

A może echo jeszcze przekupione by nam coś odpowiadało.

Wszystko co nas otacza fałszywe jest nieżadko.

Tak więc życie czy na zawsze zostaniesz zagadką.

A Ty mi jeszcze mówisz że o tobie dóżo wiem.

Nie ja tylko wiem że kiedyś i mój skończy się dzień.