Róż

wężowa bossanova zaplata ucho

pilnuje drzwi różowy kot

możliwość zniszczona natychmiastowo

nie ma tu miejsca żaden gniot

na ganku niemiłosiernej normalizacji

jestem skłonny ku kastracji

klif przepaści

barwionego kota miot

nie broni miałczącego stada różowa

upatrzyła zająć podziurawiony płot

ciemny płaszcz niebo okrywa

krzyczy kocia mama

oddaj potomka bo stygnie moja strawa

ulęknąć się śmiem

choć przednia zabawa

nazajutrz róż wtarga do pokoju

maluje ściany na łosoś zmielony

czym jesteś bestio krwiożercza

czy pysznie ci nie jest budzić mędrca

dam skrawek mej żony

odejdź diable nienasycony

kot niewzruszony wpatruje się różem

odsuwam go stopą nieczule

upadam kłami poczęstowany

nie tędy piekła bramy

w podróży ku czerwonej dziurze

ujrzałem plakat różowego kota

sterczącego na odnowionym murze