ROZTANIE

Odeszłaś zostały smutki i żale. zabrałaś wszystko duszę i ciało. Twych ust kielicha nektaru.pić już nie będę nigdy wcale.Jak żyć bez rąk dotyku.patrzeć w przyszłość bez piękna twego.Gdy me serce tęsknotą jęczy .Tak stojąc na świata ruinie.myślę o swej nieodpartej winie .Dlaczego nie nosił cię na rękach .jak niewolnik czołgał u stup twoich .Całował paluszki szczęście moje .Dziś gdy stoję na ruinie życia mego. .patrzę czy znów rozbłyśnie.Pięknością twego ciała .Myśli wracają do przeżytych lat .gdy swe usta kładłaś na ustach mych .A ja tak nie nasycony ust twych .piłem wonny nektar twój .Wylegiwać się w łożu z kwiatów .i nie spłonąć z tej rozkoszy .Myślałem tak w swej głupocie .że to wiecznie będzie trwać .JNaszko