RZEŹ

rzeź, cholerna rzeź.

I zapach twoich ust, tak słodki.

woń krwi, bzu

dusząca, oplatająca szyję

jak sznur

jak sznur

mordująca dawne sny

przyszpilone do udręczonego serca.

zabijasz każdego dnia

setki słów, myśli strachliwych

zastanów się, czy one

nie widzą tych smutnych oczu

twoich, skąpanych w rozpaczy?

zbijasz ten wazon

z fragmentów już nie poskładam

dawnej codzienności

one znikną w śmietniku

jak nasze wspólne chwile

nasze

nasze

nasze

moje i twoje.

na zawsze