Samotnik

Czy tak zawsze będzie ?

Czy to znowu się wydarzy?

Dlaczego myślę o tym wszędzie?

Zmieniając tylko wystrój twarzy

 

Co robię i dokąd zmierzam?

Czy w stronę lepszego życia?

Wszystko ja Bogu powierzam

Nie mając nic do ukrycia

 

Samotnikiem się stałem

Jestem uczciwym i prostym człowiekiem

Kiedyś wspaniałe życie ja miałem

Teraz wypalonym wrakiem zostałem

 

Muszę coś zmieć i mieć swą nadzieję

Coś w życiu jeszcze chcę znaczyć

Czasami mi zło w oczy jak wiatr mocno wieję

Ja jednak w stronę dobra chcę patrzyć.

Średnia ocena: 0.0  Głosów: 0

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • Keraj 08.05.2018
    Bardzo dobry tekst o samotności. Uważam że każdy jest w jakiś sposób samotny
  • betti 08.05.2018
    Wielka szczerość i wielka wiara bije z tych słów... każdy może na nowo się odrodzić jak Feniks z popiołów. Jeżeli chcesz pisać, to dużo pracy Cię czeka, a i niewdzięczna to pasja... często trudno trafić w gust czytelnika. Czytaj dużo wierszy, to zawsze jakiś krok do przodu...
  • betti 08.05.2018
    Wielka szczerość i wielka wiara bije z tych słów... każdy może na nowo się odrodzić jak Feniks z popiołów. Jeżeli chcesz pisać, to dużo pracy Cię czeka, a i niewdzięczna to pasja... często trudno trafić w gust czytelnika. Czytaj dużo wierszy, to zawsze jakiś krok do przodu...
  • sensol 16.12.2018
    nie zachwyca

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania