SERCE JAK KRUCHY LÓD

Serce walczy jak oszalałe z rozumem;

Rozum wiedział, że to skończy się nim się zdążyło zacząć;

Rozum wiedział, że przyjdzie dzień, w którym się odezwie i zniknie jak przedtem;

Rozum wiedział, że nie może popaść w jego hipnozę;

Rozum widział, że serce będzie cierpieć.

Serce jednak goniło za złudnym pragnieniem;

Serce czekało na niego;

Serce biło w rytmie takim, jakim on chciał;

Serce powoli pękało…

Jednak z czasem kruszyło się coraz bardziej niczym lód pod stopami.

Serce już nigdy nie będzie takie samo;

Serce MUSI zapomnieć o nim;

Serce MUSI przestać walczyć z rozumem, lecz nauczyć się WSPÓŁŻYĆ RAZEM Z NIM.

Tak bardzo potrzebujemy porozmawiać ze sobą;

Potrzebujemy rozmowy dwojga dorosłych osób.