Skarbie...?

Twoje oczy ciemne

Ich głąb pochłania mnie co dzień

Twój uśmiech lekko dowcipny

Jego blask widzę, zamieram weń

Nasze proste, luźne rozmowy

A może bezwstydne flirtowanie?

Ta radość, którą mi sprawia

Proste piłki na wuefie podanie

O tym wszystkim myślę

Kiedy kolejną notatkę w zeszycie piszę

Ile razy powiedziałeś, że jestem idealna?

Ile razy deklarowałeś, iż beze mnie nie ma światła tego świata?

Moje serce boleśnie kołacze

Z miłości aż skacze

Zerkam na ciebie kątem oka

I w myśli tworzy mi się prośba

Biorę głęboki oddech, zwracam się do ciebie

A język zaplątany, zupełnie przypadkiem, wypalił:

"Skarbie, możesz..."

Komentarze (21)

O-Ren Ishii 14.03.2016

Jakie to urocze, Maju.
Wzruszyłam się ;-;

Majeczuunia 14.03.2016

Moja Madziu :*
Tak wgl, to historia prawdziwa, wstyd na poziomie dostatecznym >.

O-Ren Ishii 14.03.2016

Majeczuunia historia prawdziwa? Jeszcze bardziej się wzruszyłam. ;-; :*

Moni 14.03.2016

Dupek z niego, no nie? *Tuli*. Nie martw się nim. C: Pięć.

Majeczuunia 14.03.2016

On dupek? Moje zakochanie? To dawno i nieprawda.

Moni 14.03.2016

To ten, jak mu tam było, Jonasz?

Majeczuunia 15.03.2016

Owszem, Jonasz

NataliaO 15.03.2016

Ładne, przyjemny tekst; 5:)

Majeczuunia 15.03.2016

Dziękuję bardzo :*

Rasia 15.03.2016

Mnie się troszkę nie podobała forma. Niby wiersz, ale w sumie nie różnił się treściowo ani estetycznie od prozy, poza ułożeniem tekstu. Przynajmniej ja takie wrażenie odniosłam. No ale to tylko taka uwaga, bo sam tekst jest w porządku :) Zostawiam jednak bez oceny, osobiste teksty raczej zostawiam w spokoju ;p

Majeczuunia 15.03.2016

Dziękuję że zajrzałaś :)