Słowa, które ranią i słowa, które leczą.

Jesteś głupia. Dałaś radę. Zapomnij o tym. Będzie dobrze. I tak ci się nie uda, nie ma co próbować. Kocham cię, jesteś wspaniała. Bo ty zawsze wszystko robisz nie tak. Świetnie się spisałaś, jestem z ciebie dumna.

Brzmi znajomo?

Słowa, które ranią, zostawiają coś na wzór odcisku w naszych umysłach, duszach i uczuciach. Co za tym idzie, w mniejszym lub większym stopniu kształtują one nasze życie i postępowanie. Najbardziej bolą słowa usłyszane od bliskich, od tych na których nam najbardziej zależy. Te słowa podcinają nam skrzydła, sprawiają, że zaczynamy w siebie wątpić. Skutkiem tego może być niska samoocena czy przygnębienie.

Każdy człowiek, mimo wszystko, powinien znać swoją wartość i wiedzieć, że słowa wypowiadane w naszym kierunku to tylko opinia innych ludzi. Trudno jest jednak nie słuchać tego, co mają do powiedzenia o nas inni. W tym przypadku, gdy słowa nie są budujące, nie należy za bardzo się nimi przejmować. Jestem mądra, jestem dobra i kochana – powtarzane codziennie w końcu odniosą upragniony skutek. Raniące słowa zawsze są słabsze od tych, które leczą. Jeśli nie można znaleźć oparcia w drugiej osobie to sami musimy być sobie lekarzami. Nie dać się złamać i wierzyć w to co się robi i o czym się marzy.

Słowa, które leczą natomiast działają jak łagodzący balsam. Karmią naszą wygłodniałą duszę wspaniałym pokarmem- sprawiają, że możemy latać ja również przenosić góry. Zawsze warto powiedzieć komuś coś miłego. Bezsensowna krytyka typu „nie bo nie” nie dodaje kopa i nie sprawia, że ta osoba zacznie nad sobą bardziej pracować. Wręcz przeciwnie, zamknie się w sobie i prawdopodobnie na zawsze zrezygnuje z tego co chciała osiągnąć. Słowa zachęty i znalezienie chociaż jednej, maleńkiej, pozytywnej rzeczy w drugiej osobie lub w jej działaniach i powiedzenie jej tego, doda niesamowitej energii i zdziała więcej , niż jesteśmy sobie w stanie wyobrazić.

Leczmy ludzi, a nie rańmy.

Aleksandra P.