Smakosz

Spaghetti na dnie

zawinięte w chaos jak neuronów sieć.

Posypany jest ser;

nie wiem, co tu robi, bo nie chciałem go mieć.

Chyba zapragnę go chcieć.

Obsługa fatalna grozi nożem: mam jeść.

Czuję się niczym pies.

Mięso pachnie jak kurczak, a to chyba źle.

Makaron nawija się.

Widelec to wyjście — moja broń — lecz powiem nie.

Mają ostry nóż, więc

jeśli chcę przeżyć chyba najlepiej żreć.

Ubrudzam wszystko wszerz,

wzdłuż ciągnie makaron, jakby to była treść.

Całkiem dobra to rzecz.

Sos w kącikach ust przypomina mi krew.

I nie jestem potworem,

gdy smaki egzotycznych kuchni stoją dla mnie otworem.

A propos tego,

metaliczny posmak ciut za lepki,

ale najwidoczniej ludzkie mięso dobrze smakuję w spaghetti.

5 listopada 2018