Smutna Historia Emilki

Dlaczego akurat "Smutna Historia Emilki"? Otóż opowiem wam o tym.

Było to w czasie drugiej wojny światowej.Emilka cały czas siedziała z rodziną w domu,ponieważ wszędzie ukryte były bomby.Nikt nie wiedział gdzie,tylko żołnierze.Emilki tata też poszedł na wojnę jako żołnierz.Mama dziewczynki martwiła się o niego.

Bohaterka spojrzała w okno i zauważyła jak jakiś żołnierz (z naszych) niósł jej tatę na noszach.Tata dziewczynki nie miał jednej nogi i miał dziurę w głowie.Emilia szybko zawołała mamę.Mama niedowierzała,że to się stało.Wszyscy zaczęli płakać.Dziewczynka pod pozorem,że nikt jej nie widział,wzięła nóż i pobiegła do swojego pokoju.Nagle ciocia dziewczynki zauważyła,że nie ma jej ani noża.Powiedziała to rodzinie i wszyscy pobiegli do jej pokoju z krzykiem,by się nie zabiła.Gdy weszli do jej pokoju,to Emilki nie było już na tym świecie.bohaterka zostawiła im list.Ciocia przeczytała wszystkim go.A na nim było napisane:

Droga rodzino!

Bardzo was kocham,ale musiałam to zrobić,ponieważ chciałam porozmawiać z tatą.

Nie miejcie do mnie zazłe.Pochowajcie mnie razem z tatusiem.

11 października 1945 roku Emilia i jej tata zostali razem pochowani.

"Dziecko wszystko zrobi,aby tylko zobaczyć się z umarłą bliską osobą".

Agnieszka Kikosicka