Spacer po Florencji

szłam drogą nad Arno tam gdzie kołują ptaki

pierzaste punkciki na tle niebieskiego dywanu

przestrzeń piaskowych ścian i kształtów wydłubana dłutem

dłonie spieczone słońcem na via de Castellani

w powietrzu tlił się zapach wilgoci

pamiętam zachwyt nad pięknem

nie tym stworzonym lecz wciąż stwarzającym się

gdzie szary stelaż chmur na niebie

rozpada się na wodospady deszczu nad brzegiem góry

prostota którą pojmujesz w chwili gdy już nie patrzysz