Spowiedź BTK – wyznanie seryjnego mordercy

Widziałem w oczach mordowanych strach. Do końca podłego życia zapamiętam ich spojrzenia. Prześladują mnie w snach. Jednak te sny to koszmary. Budzę się w nocy zlany zimnym potem i mam kłopoty z oddychaniem. Czasami proszę Boga o koniec tych nocnych mękach. Ale czy Bóg mi pomoże?

Czułem przyjemność, gdy patrzyłem na duszoną przeze mnie ofiarę. Zachowałem się jak ptasznik, którego podnieca jak zdobycz wije się w agonii i walczy o życie. Dusiłem ludzi. Czekałem, aż tracili przytomność. Później czekałem, gdy się ockną. Wtedy znowu zacząłem dusić. Lubiłem powtarzać to wielokrotnie.

Między 15 stycznia 1974 a 19 stycznia 1991 zabiłem dziesięć osób. Moje ofiary przed zgonem krępowałem, torturowałem i zabijałem. Podniecało mnie to tak bardzo, że po uśmierceniu ofiary masturbowałem się nad jej zwłokami.

Powtórzę jeszcze raz - ofiary krępowałem, torturowałem i zabijałem. Dlaczego te trzy ważne dla mnie słowa powtarzam? To był mój modus operandi.

Jednak piszę dużo o sobie, a jeszcze się nie przedstawiłem. Nazywam się Dennis Rader. Jestem seryjnym mordercą. W historii seryjniaków zapisałem się jako BTK. Pseudonim ten wymyśliłem sam. Akronim ten pochodził od słów "Bind, Torture, Kill" (pol. "Skrępować, Torturować, Zabić").

Czym i jak mordowałem ludzi? Większość dusiłem za pomocą liny, którą z przyjemnością wiązałem ofiary. Używałem też plastikowej torby, damskich rajstop, paska lub w przypadku Marine Hedge własnych zboczonych rąk. Pamiętam dokładnie, że Josephine Otero potraktowałem "inaczej" , bo powiesiłem na sznurze, a 4 kwietnia 1974 zadźgałem kuchennym nożem pewną kobietę. Zadałem jej, aż 11 ciosów wspomnianym nożem w plecy.

Bardziej podniecało mnie zabijanie kobiet. Za każdym razem, gdy "to" robiłem to penis mi "stawał" i w głowie przeżywałem PRAWDZIWĄ rozkosz.

Jednak zabiłem też całą rodzinkę państwa Otero i ich dwójkę dzieci - 9 letniego syna i 11 letnią córkę Josephine Otero, którą powiesiłem.

Czy nie jestem normalny? Czy jestem dla Was zbokiem lub psycholem? Odpowiedź jest prosta - TAK!