Spowiedź dziecka

Otwarte drzwi do domu,

ale nie chcę tam wchodzić.

A jednak tu przyjechałam.

Tak więc po co?

Liczę, że więcej nie zobaczę łez.

Myślę, że już nigdy sama tutaj nie zapłaczę.

Kocham i wierze, że coś się zmieni.

Jestem naiwna jak zwykle.

Przeżyłam tu wiele.

Powstałam w tych czterech ścianach.

Tu ukształtowałam swój charakter.

Jestem temu miejscu coś winna?

Jestem winna przeprosiny.

Przepraszam, że nigdy nie zrobiłam nic,

by przerwać to piekło.

Bałam się. Do dziś się boje.