STOKROTKA

Witaj stokrotko skąpana poranną rosą,

Słoneczko Ci ogrzewa twoją nóżkę bosą,

Wiatr Ci kołysze twoje kolorowe płatki,

Zazdrośnie na Ciebie patrzą dwa Bratki.

Trawka u twojej nóżki za dywan Ci służy,

Konik polny na tym dywanie oczka mruży,

Motylek skrzydełkami lekko wachluje,

W spiekocie dnia lekki wiatr Ci ofiaruje.

Wokoło Ciebie rośnie tysiące kwiatów,

Mnóstwo kolorów i barwnych płatków,

Lecz czym by była zielona łąka bez Ciebie,

Ty łące dajesz swój urok , dajesz jej Siebie.

G.Z.