Pierwsze myśli→ Czarne jezioro po to, by lepiej docenić: prawdziwy świt - nie jego skrzywiony obraz. Zapomnieć jak wielkim, czyli przypomnieć sobie, jak małym jest człowiek, gdy zapomni kim jest. Nuty które zdradziły ''świt'' są bezdźwięczne. Lecz sam świt nie wystarczy, by zrozumieć istotę sprawy. Czasami trzeba postać przy ''czarnym jeziorze'', by ujrzeć choćby okruchy świtu, bo każdy ''okruch'' może zdoła pokonać''górę ciemności''. Tak ma subiektywka<:~) Pozdrawiam*****
Dzięki Dekaos Dondi :-) Szacun za szybki odzew, a do tego niezwykle prawdziwy w odbiorze. Powiem ci, że dobrze to widzę i fajnie to odczytałeś. Twoja subiektywka (bardzo mi się podoba to określenie, takie "moje"), jest w dechę!
Pozdrawiam i dziękuje za pierwszy kom! ;-)
"Uległe trwogi zamierają na dźwięk kolejnej wiosny." - przezajebiste. Tak pomyślałem, kopiując to, bo takie jest. Dalej jednak okazuje się, że cały tekst trzyma ten kapitalny poziom.
Bardzo "symfoniczny" dobór słów.
Bardzo dobra robota
Dzięks Canulas :-) Cieszę się, że "ten poziom" przypadł Ci do gustu. No i ten konkretny fragment, który zacytowałeś, fajnie! Ale jak przeczytałem o "symfonii", to już w ogóle poczułem się jakoś tak pozytywnie. Uderzyłeś w moje klimaty literacko-klasyczne i chilloutowe ;-)
Pozdro!
Piękna miniatura. Nowy początek kontra przeszłość. Czy czarne jezioro to nasze wspomnienia? Jakoś tak to widzę.
Całość zachwyca lekkością, głębią i wieloznacznością.
Pozdrawiam!
Dzięki Justyska :-) Jeśli wyłapałaś wieloznaczność, to w samo sedno, ale uwaga o wspomnieniach to rzeczywiście klucz. Gratki za przenikliwość. Doceniam. Szacun, no i co tam więcej, cieszę się, że zaglądasz. Widzę, że zawsze coś wartościowego przeczytam ;-)
Pozdrawiam!
No i Adelajda mam co poprawić dzięki tobie ;-) Doceniam bystre oko. Szczególnie te literackie.
Konkretnie i do rzeczy wraz z umiarkowaną pochwałą. Super, dzięks.
Pozdrawiam!
Wszyscy chwalą, a ja łyżki dziegciu niosę:) Ale może takie zło wyjdzie pisaniu na dobre/:)
Owszem, jest obraz, jest proza poetycka, ale są stylistyczne mankamenty.
"O poranku przywitał złowrogi wiatr, a potem ukłonił się koło domu i zapachniał lasem. Zielone krople rosy zastukały w szybę, prosząc o schronienie przed świtem." Brak informacji kogo wita wiatr. Narratora? Pasuje mi taka wersja - Złowrogi wiatr, pachnący lasem, przywitał poranek koło domu. (zlikwidowany jeden czasownik w czasie przeszłym, ucieczka przed monotonią takich samych orzeczeń).
W drugim zdaniu masz błąd. Prosząc - to imiesłów czasownikowy współczesny, który zawsze wymaga czasu teraźniejszego w orzeczeniu. Zatem winno być: Zielone krople rosy stukały w szybę, prosząc o schronienie przed świtem.
"Opary wszechobecnej mgły rozlały szlak nowego dnia, a promień wschodzącego słońca obudził majestatyczną florę, wskazując uwagę na połyskujące liście zielonej oazy. " Opar i mgła to to samo, tautologia, wystarczy zatem: Wszechobecna mgła rozlała (...).
Wskazując uwagę - ?! Kierując uwagę.
"Być może przeszłość nie nadejdzie, a my pozostaniemy tacy sami. " Efektowne, przyznaję, ale jeśli brak przeszłości ma decydować o braku zmian, to co powoduje niezmienność w teraźniejszości?
"Skrobię czoło (,) rozrywając myśli na strzępy. Mniemam, że zapomnę jak wielkim powinien być człowiek, kiedy zapomni kim jest."
Przecinek.
Na pewno chodziło Ci o liczbę pojedynczą w: zapomnę? Narrator zapomni o tym, jak wielkim powinien być człowiek. - Okey.
Ale tworzysz zdanie złożone warunkowe. Narrator twierdzi, że zapomni ('zapomnę'), kiedy człowiek zapomni, jak wielkim powinien być?
Czy chodzi o to, że człowiek (nota bene narrator tez człowiek - mała niezręczność:) nie powinien myśleć, że może być wielkim? Czy że człowiek powinien zapomnieć o swoim człowieczeństwie?
Nie wiem, to zdanie jest dla mnie bardzo niejasne.
"do donikąd." - ?
"a tu nic tego" - z tego
"Dotykam okruchy, przy warstwach nad świtem, bo wtedy czuć lekki odruch kolorowych dni." Czuć lekki ruch.
Przy warstwach - czego te warstwy? To ciekawe. Mgły?
Czuję lekki ruch kolorowych dni, gdy dotykam. Budzą się tylko przy warstwach nad świtem.
________
Pomarudziłam:)
Bez oceny, nie będę psuła pięknej średniej:)
Pozdrawiam serdecznie.
No nie wszyscy chwalą, zresztą co mi po tym jak robota czeka i trza poprawiać to czy tamto ;-D A Ocena miłą jest, kiedy szczera - to moje. Ale drugie dno oceny, to odczucie, które trudno ubrać w słowa, a strasznie się podoba "to coś" co autor oddał, utworzył czy tam napisał ;-) I takie oceny też cenię, choćby ten "ktoś", nie miał pojęcia o technicznej stronie utworu. To tak w gwoli wyjaśnienia, czy zabiegania o oceny...żadna tam ze mnie gwiazda, tym bardziej pięciolistna ;-D
No słuchaj, moje pierwsze wrażenie po twym komentarzu, to jedno wielkie WOOw! No bo w sumie zadałaś sobie sporo trudu (a może i nie, zależy czy w tym siedzisz), żeby tak fachowo podejść do tego tekstu.
Zresztą wielki szacun za uwagi, podpowiedzi i szczere rady. Doceniam, żeby nie było. Techniczne usterki jak najbardziej biorę na klatę, co do reszty, zostawiam. Ma takie być i tyle.
Pozdrawiam, z poważaniem Wrotycz! : ;-)
Komentarze (15)
Pozdrawiam i dziękuje za pierwszy kom! ;-)
Bardzo "symfoniczny" dobór słów.
Bardzo dobra robota
Pozdro!
Całość zachwyca lekkością, głębią i wieloznacznością.
Pozdrawiam!
Pozdrawiam!
"docierają do donikąd" - wydaje mi się że wystarczy same donikąd
Łączenie stanu duchowego z przyrodą - bardzo lubię takie pary. Ładnie zarysowany obrazek. Podoba się.
Pozdrawiam :)
Konkretnie i do rzeczy wraz z umiarkowaną pochwałą. Super, dzięks.
Pozdrawiam!
Szacun, no i co, pozdrawiam, do następnego razu!
Owszem, jest obraz, jest proza poetycka, ale są stylistyczne mankamenty.
"O poranku przywitał złowrogi wiatr, a potem ukłonił się koło domu i zapachniał lasem. Zielone krople rosy zastukały w szybę, prosząc o schronienie przed świtem." Brak informacji kogo wita wiatr. Narratora? Pasuje mi taka wersja - Złowrogi wiatr, pachnący lasem, przywitał poranek koło domu. (zlikwidowany jeden czasownik w czasie przeszłym, ucieczka przed monotonią takich samych orzeczeń).
W drugim zdaniu masz błąd. Prosząc - to imiesłów czasownikowy współczesny, który zawsze wymaga czasu teraźniejszego w orzeczeniu. Zatem winno być: Zielone krople rosy stukały w szybę, prosząc o schronienie przed świtem.
"Opary wszechobecnej mgły rozlały szlak nowego dnia, a promień wschodzącego słońca obudził majestatyczną florę, wskazując uwagę na połyskujące liście zielonej oazy. " Opar i mgła to to samo, tautologia, wystarczy zatem: Wszechobecna mgła rozlała (...).
Wskazując uwagę - ?! Kierując uwagę.
"Być może przeszłość nie nadejdzie, a my pozostaniemy tacy sami. " Efektowne, przyznaję, ale jeśli brak przeszłości ma decydować o braku zmian, to co powoduje niezmienność w teraźniejszości?
"Skrobię czoło (,) rozrywając myśli na strzępy. Mniemam, że zapomnę jak wielkim powinien być człowiek, kiedy zapomni kim jest."
Przecinek.
Na pewno chodziło Ci o liczbę pojedynczą w: zapomnę? Narrator zapomni o tym, jak wielkim powinien być człowiek. - Okey.
Ale tworzysz zdanie złożone warunkowe. Narrator twierdzi, że zapomni ('zapomnę'), kiedy człowiek zapomni, jak wielkim powinien być?
Czy chodzi o to, że człowiek (nota bene narrator tez człowiek - mała niezręczność:) nie powinien myśleć, że może być wielkim? Czy że człowiek powinien zapomnieć o swoim człowieczeństwie?
Nie wiem, to zdanie jest dla mnie bardzo niejasne.
"do donikąd." - ?
"a tu nic tego" - z tego
"Dotykam okruchy, przy warstwach nad świtem, bo wtedy czuć lekki odruch kolorowych dni." Czuć lekki ruch.
Przy warstwach - czego te warstwy? To ciekawe. Mgły?
Czuję lekki ruch kolorowych dni, gdy dotykam. Budzą się tylko przy warstwach nad świtem.
________
Pomarudziłam:)
Bez oceny, nie będę psuła pięknej średniej:)
Pozdrawiam serdecznie.
No słuchaj, moje pierwsze wrażenie po twym komentarzu, to jedno wielkie WOOw! No bo w sumie zadałaś sobie sporo trudu (a może i nie, zależy czy w tym siedzisz), żeby tak fachowo podejść do tego tekstu.
Zresztą wielki szacun za uwagi, podpowiedzi i szczere rady. Doceniam, żeby nie było. Techniczne usterki jak najbardziej biorę na klatę, co do reszty, zostawiam. Ma takie być i tyle.
Pozdrawiam, z poważaniem Wrotycz! : ;-)
Zaraz biorę się do roboty...
Dziękuję za odzew.
Powodzenia na literackim szlaku!
Trzymam kciuki!
Polecam:
https://www.youtube.com/watch?v=TG4ZAGnlPOY
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania