Sztuka ~ Diabeł wyjawił nam...

*Mam nadzieję, że zamienienie kolejności z Diabeł (forma) to wyjawił na Diabeł wyjawił nam... nie zaskutkuje dyskwalifikacją*

Rok 1860, obóz Sante Dakotów na Florydzie. Wodzowie Pizi i Pstry Ogon rozmawiają z białym przybyszem. Na ściany namiotu padają długie, bezkształtne cienie.

# AKT I, scena I

PIZI: (podaje gościowi fajkę).

Miło nam gościć Bladą Twarz w naszych progach. Ty i twoi bracia przebyliście długą drogę. Skąd przybywacie?

BLADA TWARZ: (puszcza obłoki dymu)

Moim domem jest daleka Anglia. To kraj zza oceanu, na który wy mówicie Wielka Woda.

PIZI:

A te wielkie, drewniane głazy, na których podróżujecie? Widziałem, jak pokonują wiele mil.

BLADA TWARZ:

To okręty. Służą nam do pokonania Wielkiej Wody, żeby komunikować się z braćmi z Anglii.

(podaje fajkę drugiemu wodzowi).

PSTRY OGON: (kłania się nisko)

Dużo was jest? W tej całej Anglii?

PIZI:

Zapewne tysiące dzielnych wojowników, którzy odznaczyli się prawdziwą odwagą.

BLADA TWARZ:

Mniej więcej. W Londynie, osadzie, z której pochodzę mieszka ponad milion mieszkańców, lecz nie są to sami wojownicy. Mamy dużo kobiet, dzieci i starców, którymi trzeba się opiekować.

PIZI: (pokazuje rysunek czarno-białego zwierzęcia)

A to jest wasze źródło pożywienia? Widziałem, jak bladzi ludzie ciągnęli łyse bizony o czarnych łatach przez prerię.

PSTRY OGON: (patrzy z niedowierzaniem).

Pierwszy raz widzę łysego bizona.

BLADA TWARZ:

Nazywamy to krową. Oprócz smacznego mięsa dają nam mleko. Jest udomowiona i nie musimy jej ganiać po lasach i stepach.

PIZI:

Rozumiem. Czyli zwierzęta, które od was nie uciekają. To bardzo sprytne.

BLADA TWARZ:

Dziękuję. (mówi z przekąsem).

PSTRY OGON:

Twoja rasa jest zaskakująco mądra. Posiadacie prawdziwe cuda technologi.

(sięga po zawiniętą w płótno broń).

Moi ludzie znaleźli jeden z waszych gromowładnych kijów. Ich huk sprawia, że bizony uciekają, a człowiek pada martwy od jednej kulki.

BLADA TWARZ:

To karabin. Springfield model 1855. Dość celny. Jeśli panowie chcą poznać jego działanie, to zapraszam na zewnątrz.

(wszyscy opuszczają namiot).

# AKT I, scena II

Dziedziniec przed indiańskim tipi. Wódz Pizi i Pstry Ogon obserwują, jak biały człowiek nabija broń.

BLADA TWARZ: (pokazując lufę)

Tutaj wsypujemy tajemniczy, czarny proszek. Nazywamy to prochem strzelniczym.

PIZI:

Nie wysypie się?

BLADA TWARZ:

Nie, jeśli przyciśniemy to tym długim kijkiem. Następnie wkładamy pocisk.

PSTRY OGON:

Trochę to trwa. Zanim naładujesz swój gromowładny kij, nasi łucznicy wystrzelą cztery celne strzały.

BLADA TWARZ:

Racja, ale skutki są podobne. Wasza broń nie zawsze zabije. Przy tej macie większą śmiertelność wśród swoich wrogów.

(Przykłada broń do ramienia i celuje w worek ze zbożem. Naciska spust. Huk wystrzału wstrząsa mężczyznami i straszy okolicznych przechodniów. Na ziemię wysypują się ziarna pszenicy).

PIZI: (łapie się za głowę)

Na Wielkiego Ducha! Co za siła!

PSTRY OGON:

Doprawdy ta broń jest magiczna. Taka mała kulka, a potrafi przebić worek.

BLADA TWARZ:

Oraz bez problemu wbije się w drewniane belki.

(pokazuje palcem na dziurę w kole, o które oparty był worek).

PIZI: (wyciąga rękę po broń)

Mogę spróbować?

BLADA TWARZ:

Oczywiście. Tylko nie celuj do swoich ludzi.

(Wręcza mu karabin i pomaga w nabijaniu).

(Nagle słychać strzał. Biały człowiek pada na ziemię).

# AKT I, scena III

Namiot Pstrego Ogona. W środku wódz pokazuje broń radzie starszych.

PSTRY OGON:

Biały Diabeł wyjawił nam swoje tajemnice. Teraz pokażemy im, że lud Dakotów nie jest bezbronny. Bracia. Idziemy na wojnę!