Sztylet i trucizna

Mówisz mi kochana co w ręce trzymasz truciznę i sztylet.

Ja wiem że chcesz mnie zabić, tylko czym szybciej zginę?

Trócizną niby łatwiej i rąk krwią rąk nie splamisz, jednak tym jeszcze bardziej mnie zranisz.

Bo będę odchodził i widział twe szczęście, widział że ty już z nim się bawisz.

Choć wiem że ty chciałaś kiedyś dzielić ze mną szczęście, jednak ktoś zajął me miejsce.

Więc użyj sztyletu uderz raz za to wprost w serce, które i tak się na kawałki rozpada.

Wtedy będziesz widzieć to czego nie chcesz, śmierć i krwi plamy.

A z oczu popłynęły by ci łez rzeki, bo wiesz że droga już wolna.

Ja wiem że byś mnie wybrała, gdyby nie szepty świata.

I w małym domku leciały by nam dni, miesiące a nawet lata.

A teraz ty wachasz się czy mnie zabić czy ocalić.

Nie powiem tego nagłos ale tylko nasza wspólna śmierć mogła by nasze dusze i serca na zawsze scalić.

Więc ukochana trzymasz sztyet i truciznę pamiętaj jednak używając ich zostawiasz na sercu bliznę.