,,Tchnienie Legendy".

Spokój, szczęście, Ulga. Tego na prawdę długo nie znałam.

W gniewie, żalu, smutku. Żyć musiałam!

Dopóki on w mym życiu się nie pojawił.

I choć mrok w jego sercu, to moje je oświetla.

Promień szczęścia zwycięża zło.

Wspólny język ze sobą mamy i go kochamy.

Ja niczym woda, spokojna i pełna życia.

On zaś jak Ciemność, nikt nie wie jakie sekrety w nim leżą.

A łączą nas pełne zabawy umysły i wspólna życia perspektywa.

Wielkie szczęście mnie dzięki niemu spotkało.

A dzięki mnie jego mrok światła się bać przestał.

My razem strachy swoje odganiamy, my oboje we wspólnocie życie gnamy.

Czy to miłość? Nie... nie tylko jest to miłość.

Jest to mój sens życia, moja drogą.

Moje marzenie, me przeznaczenie.

Los tak chciał, ja tak chciałam.

On też chce! To my razem.

Tak to widzę, on też. To my na zawsze!

Tak sądzę bo w sercu mym.

Nadal widzę te pustkę której kiedyś nie było.

Może zniknie, lub kiedyś ją zgłębię.