Te serca wielkie...

Te serca wielkie

Straciły pamięć.

Drogą przez ciernie

Idą daremnie

Łamiąc się w pół.

 

Te Serca maleją-

Ból poczuł ich smak.

Pamiętać mogą

Miłości swej znak-

Ranę na ranie.

 

Te serca płaczą

Poharatane.

Cierpiąc w ciszy,

Tuląc tęsknotę,

Krwawią ich rany.

Te serca wielkie...
Autor: DuŚka ^.^
Czytano 355 razy
Data dodania: 05.03.2018

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 1

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (3)

  • betti 05.03.2018
    Banalny wierszyk.

    Te Serca maleją-

    Ból poczuł ich smak.. nie wiedziałam, że ból może poczuć smak, myślałam zawsze, że to serce odczuwa ból...
  • DuŚka ^.^ 05.03.2018
    Dla Twej informacji: Serca były wielkie. W drugiej strofie 'serca maleją', ponieważ zagościł w nich ból. Ból poczuł ich dobry smak - człowieczeństwo, miłość. Zabrał je i zastąpił sobą, stąd też maleją, gdyż ich wielkość wynikała z tego jakie były pierwotnie- kochały i czuły.
  • Aisak 05.03.2018
    Ból poczuł smak serduszek
    bo serduszka to górka okruszek
    Ból lubi serduszka
    Więc tam zamieszkał
    I żywi się nimi
    Ból jest chciwy.


    szmutne, aż mi serduszko krwawi.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania