“There will be oil”

W 1975 roku mała fanatyczna grupa aktywistów zebrała się w małym kutrze “zodiak” wypożyczonym w porcie vancouver. Wypłynęli tego samego ranka z pieśnią na ustach małą Kamerą “super 8”1 i celem w postaci rosyjskich wielorybników których po kilku godzinach znaleźli w formie 400 kg harpuna wystrzelonego z pokładu “the vlanstny’s”. Harpunów wystrzelony w stronę małego kłębowiska piany i wody który jak wierzyła rosyjska załoga powodował kilkunastotonowy kaszalot ścigany przez wielorybników od prawie tygodnia. Założenie teoretyczne o tożsamości piany zyskało szybkie potwierdzenie w postaci hektolitrów krwi i podążającym w tyle wielotonowym cielskiem. Wszystko to obserwowała kamera naszych dzielnych aktywistów a wraz z nią większa część ameryki. Która to w niespełna tydzień za sprawą sławetnego programu CBS evenig miała dowiedzieć się o nowej organizacji “Greenpeace”

Mode na wieloryby rozpoczęli eskimosi za pomocą kamiennych strzał i małych szkieletowych kannu na długo przed europejczykami którzy jednak szybko przejeli pałeczke czołowych morderców wielkich ssaków. Pomimo tego do XVIII wieku zachowali pewną aurę mistyczność wokół polowania ci którym udało się powrócić (procent powracających z wyruszających był raczej znikomy) świętowali byli jako bohaterowie. (podobnie jak w Japonii) Zwyczaj to który Ameryka szybko wyeliminowała dzięki wielkiemu zapotrzebowaniu na wszelkie produkty wielorybie jak: mydło, tran, piżm czy olej co szybko przekwalifikować “polowanie” na “wyrzynanie” praktycznie industrialne. Liczba polujących zwiększyła się prawie tak szybko jak zmniejszyła się liczba opolowywanych. W połowie XIX wieku Ameryka wylewała więcej wielorybiej krwi niż cała reszta globu razem wzięta. Wzrastający popyt na olej przemysłowy posłał wielu na poszukiwanie alternatywnego źródła nie wyczerpującego się z taką łatwością co szybko doprowadziło do nowej gorączki złota (tylko bez elementu złota) oraz odkrycia wielkich pól naftowych i wciągu 30 lat (1870 - 1900) olej produkowany drogą mięsną spadł z posiadania 90% rynku do tylko 15% jego zastępcą okazał się tańszy łatwiejszy w produkcji olej pozyskiwany z ropy. w oczywistej korelacji spowodowało to także spadek liczby wymordowanych wielorybów. Na początku XX wieku przemysł wielorybniczy wyglądał na bardziej martwy niż jego główny produkt. z pomocą poszedł progres naukowy odkryto proces za pomocą którego zwiększano skuteczność przetwarzania nafty prawie 7 krotnie a jego głównym składnikiem był wielorybi olej doprowadziło to do prawdziwie zmartchwystańczej akcji ratowniczej i wszyscy tak się podekscytowali że w ciągu 3 lat wymordowali więc wielorybów niż w całym XIX wieku. przez kolejne lata liczba upolowanych na kilometr kwadratowy tylko się zwiększała i jedynym co ocaliło te tępe zwierzęta był inny inny odkryty proces który wymagał tańszego oleju palmowego który to ukręcił wielorybnictwu głowę po raz drugi w kiedy w latach 70 nasi studenci kręcił film liczba upolowanych rocznie spadła względem lat 40 o -97%

Historia małej powściągliwej grupy ratującej środowisko przed wielkim biznesem trafia do naszych mózgów wychowywanych od czasów biblijnych na dynamice gdzie bezinteresowna młodzież gra rolę “Davida” a wielki kapitał “Goliata” jedyny związanym z tym problem jest owej narracji fikcyjność. gdybyście przeczytali o tej historyk w książkach jak homo sapiens: davida bregmana czy krótka historia tego jak spieprzyliśmy wszystko) usłyszelibyście historie o tym ja ludzka determinacja i empatia objawiająca się w grupce studentów przeciwstawiły się wielkiemu kapitałowi jednak prawda jest taka że “kapitalizm ocalił wieloryby nie aktywiści”2

Lata 70 są pierwszym okresem kiedy coś takiego mogło mieć miejsce właśnie dzięki formatowi super 8 który pobłogosławił po raz pierwszy w historii klasę średnią możliwością dokumentacji filmowej dzięki swojej cenie osiągniętej prostym faktem że “super 8” film jest prawie 3,5 razy mniejszy od normalnego film 35 mm

cytat z książki Apocalyps Never która cały tekst jest mocno inspirowany