To tylko dwa kawałki drewna

Komentarze (8)

• 
  betti 02.02.2018

  Coraz szybciej topnieje skorupa ziemi
  
  pod wiszącymi sznurami
  
  z węgla i szronu.
  
  
  
  Podrygują na wietrze przypływy gorąca,
  
  cierpią ogniwa
  
  i pękają bez głosu.
  
  
  
  Rozrasta się pnącze wiosenne,
  
  zastępuje na nowo
  
  niewierne więzienie.
  
  
  
  Potwora na krzyżu
  
  Gwiazdy świecącej
  
  Cierpliwie północy
  
  Wyczekującej
  
  Ostatniej zwrotki nie rozumiem, więc i poprawić nie jestem w stanie. Nie rozumiem też maniery dwóch zwrotek bez rymu i dwóch z rymem. Razi ta niekonsekwencja. W jednej uciekłam od rymu, drugiej nie ruszyłam, bo jw. pisałam, nie czaję sensu. Poza tym każdy wers z wielkiej litery bez interpunkcji, zdumiewa.
  
  Pozdrawiam.
• 
  Szigo 02.02.2018

  Dzięki Betti za jak zawsze szczerą opinię. Mi się wiersz podoba. No tak, czasem nie da się mnie rozszyfrować, choć bardzo się staram. Niestety lub stety, lubię tworzyć wskazówki, które otwierają drogę tylko w jednym torze rozumowania. A interpunkcja? Tutaj bez ogródek, chcę - używam (z błędami oczywiście), nie chcę - ni ma. Każdy ma jakieś zasady. No i również pozdrawiam i liczę, iż kiedyś trafisz u mnie na coś prawie idealnego. Takie małe marzenie.
• 
  betti 02.02.2018

  Też bym chciała, lubię być zaskakiwana... trzymam kciuki!
• 
  Szigo 03.02.2018

  Dzięki :)
• 
  betti 02.02.2018

  Swoją drogą zazdroszczę Ci. Ja jeszcze nie napisałam wiersza, o którym mogłabym powiedzieć, że mi się podoba... czasami jakiś fragment, ale po jakimś czasie i do niego mam zastrzeżenia.
• 
  Szigo 03.02.2018

  Ja planuje sobie kiedyś usiąść porządnie i poprawić najgorsze fragmenty moich utworów.
• 
  Szigo 03.02.2018

  Niektórych utworów oczywiście, bo ni ma czasu na patrzenie w przeszłość. Powiedział Szigo, który co tydzień czyta sobie swoje opowiadania dla "zabawy".
• 
  Zaciekawiony 03.02.2018

  Wydaje się urwany, jakby czegoś w nim brakowało.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania