...

 

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 10

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (31)

  • Light 19.04.2019
    Byłam ciekawa jak to rozegrasz, bo chciałam podkraść ten zestaw ;p Całkiem sprawnie. Co prawda z tym pomieszczeniem, do którego trafiają niby przypadkiem i są komputery to takie trochę jakby na potrzeby fabuły, ale reszta pięknie się zgrywa. Dobra robota. Końcówka świetna, a zasadzie, według mnie, to najlepsza cześć tekstu. Pozdrawiam.
  • pkropka 19.04.2019
    Dziękuję Light. Zastanawiałam się, czy nie przesadziłam z tymi komputerami, ale w sumie tyle wędrował, że w końcu coś by znalazł. Może byłoby to bardziej uzasadnione, gdybym opisała więcej przygód.
    Podkradaj zestaw, przecież mogą być dwa teksty z tego samego! Z chęcią przeczytałabym Twoją wersję :)
  • Witamy nowy tekst! :)
  • pkropka 19.04.2019
    Witam! :)
  • Jared 19.04.2019
    Szczegółowy raport ze szczegółowej branży :P Ekoapokalipsa to ostatnio modny subgatunek i w sumie tekst mieści się w jego kanonie - był ciekawy (dla mnie), ale raczej nie ożywczy dla gatunku :P Trochę za szybko akcja leci - postapo a tu już AI - ale rozumiem, że TW ma jakieś wymagania długościowe. Przyczepić, by się można do prawa Asimova - nikt już nie traktuje go poważnie, raczej jako ciekawostkę w historii rozwoju robotyki. Ciekawe zakończenie - raz natura młotem, raz technologia sierpem. Płynie z tego negatywna diagnoza ludzkich starań, a wymiar opowiadania wkracza za linię nihilizmu technologicznego. Może być :)

    ps. Zgubiony przecinek przed "Gustawie" :P
  • pkropka 19.04.2019
    Już drugi raz zarzucasz mi raport :o Wiem, że piszę za krótko. Staram się coś z tym robić, może i tu pomyślę nad rozwinięciem, ale nic nie obiecuję. Jakoś pomysłów brak.
    Co do prawa Asimowa - jeżeli nikt nie traktuje go poważnie, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby robot kłamał ;)

    Przyjmę "może być", dziękuję za przemyślenia. Biorę do serca i obiecuję poprawę :)
  • Fajne to jest!
    Lubię taki apokaliptyczne wizje, zwłaszcza jeśli autor pokusi się o odgadnięcie i postawienie się w swetrze uczuć bohatera.
    Dla mnie bardzo na tak.
  • pkropka 19.04.2019
    Dzięki Maurycy! Jak zawsze miło Cię gościć <3
    Doceniam miłe słowa i pozdrawiam serdecznie :)
  • kalaallisut 19.04.2019
    Dobre kropeczka i zakończenie ekstra dwa w jednym, z jednej strony woda, która daje życie dla żywych, a z drugiej niesie śmierć dla elektroniki. I cała wizja ocieplenia - super to rozrysowałaś.
  • pkropka 20.04.2019
    Dziękuję bardzo Kalaallisut :)
  • Dekaos Dondi 19.04.2019
    Modlił się o deszcz, który mu zabił przyjaciela. Może gdyby wiedział... no ale wtedy... Coś za coś. Bo tak musi być. Nie ma na to rady.
    Ładnie to napisałaś. Mnie się podobało, takie zetknięcie, dwóch światów. Różnych zupełnie. Ne ważne kto z czego jest, gdy przyjacielem.
    — Czemu płaczesz? — zapytał Gustaw. — Przecież woda, to życie.→!!!→To najbardziej. Nie wiedział, że go zabije to życie.
    Pozdrawiam* * * * *
  • pkropka 20.04.2019
    Dziękuję bardzo DD, super, że się podobało :)
    Zgadzam się, nieważne jaki jest przyjaciel. Ważne, że jest.
    Pozdrawiam! :)
  • Agnieszka Gu 20.04.2019
    Witam,
    Przyjemnie napisane, choć miejscami nieco tklie. Miałaś natomiast dobry pomysł na koniec. Podoba mi się takie nieoczywiste zakończenie, bo rozbudza uczucia. Początek historii nie niesie że sobą takich emocji, a w moim odczuciu stanowi jedynie suchy opis sytuacji.
    Pozdrawiam
  • pkropka 20.04.2019
    Witaj Agnieszko :)
    Dziękuję za informację zwrotną, biorę do serducha i zapamiętuję. Nie chciałam całości zalać emocjami, ale może faktycznie początek jest zbyt "suchy".
    Pozdrawiam.
  • pkropka wpierw podleciałam jeszcze raz tutaj coby odświeżyć sobie pamięć xd
    Lece dalej...
  • Justyska 20.04.2019
    Witaj! Mam wrażenie, ze rozkręcalas sie wraz z pisaniem. Poczatkowo ciekawe wprowadzenie w świat, wszyztko leci ciurkiem, ale raczej nie emocjonalnie a tu bum! Taki koniec! Piękna koncowka! Fajna historia.
    Pozdrawiam!
  • pkropka 20.04.2019
    Witaj Justysko.
    Dziękuję za przeczytanie i przemyślenia. Będę miała na uwadze na przyszłość :)
    Pozdrawiam.
  • Mia123a 21.04.2019
    Jejku pkropka ale to było cudowne! Uwielbiam takie klimaty taak bardzooo! Roboty, maszyny, i wszystko inne co zrobione z kawałka blachy. Genialny pomysł! Na początku myślałam, że może Gustaw okaże się złym robotem, i zniszczy ostatniego człowieka na ziemi. A to właśnie on zostaje jego najlepszym przyjacielem. I jeszcze ta końcówka. Smutaśna ale piękna. Bardzo bardzo mi się podobało. Łapaj pkropciu duzio gwiazdek. Pozdrowionka :)
  • pkropka 21.04.2019
    Dziękuję Mia <3 Miło, że znów radośnie hasasz.
    Pozdrawiam serdecznie :)
  • jesień2018 22.04.2019
    Kropka, bardzo mi się podobało. Od pierwszych zdań. Dobry klimat, dobry pomysł. I zostawia nie tylko ze smutkiem, ale z pytaniem - czy spotka jeszcze człowieka? Szanse są małe, ale może jednak? Chciałoby się wiedzieć, dlatego myślę, że będę wracała myślami. Pozdrowienia:)
  • pkropka 22.04.2019
    Dziękuję Jesień, miło, że wpadłaś :)
    Pozdrawiam cieplutko!
  • Elorence 23.04.2019
    Mam otwartą buzię.
    Kurde, ale ładnie rozpracowany zestaw. Jestem pod wrażeniem.
    I jakoś mi tak smutno. Teraz ludzie też tak robią, po trupach do celu. Co, jeśli kiedyś przegną? Bohater przynajmniej miał schron... Szkoda, że nie zabezpieczył swojego robota... Mam w głowie film "Jestem legendą" (czy jakoś tak) i jest mi podwójnie smutno.
    Ludzie nie znają umiaru. A natura bywa bezwzględna. Jak przekroczymy granice, pewnie zechce się nas pozbyć...
    Ale mam teraz dziwne myśli... :(

    Pozdrawiam :)
  • pkropka 23.04.2019
    Dziękuję Elorence za wizytę i przemiłe słowa <3
    Ale nie chcę, żeby było Ci smutno zbyt długo :( Tylko chwilkę.
    Myślę, że ludzie się powoli opanowują. Może nie jest za późno. A "jestem legendą" było super, ale faktycznie smutne.
    Pozdrawiam cieplutko :)
  • Dzień dobry!
    Przypominamy o obdarowywaniu zestawami – jutro o godz. 20.00.
    Pozdrawiamy :)
  • Ritha 28.04.2019
    Dzień dobry, pkopciu :)

    „Zgubiła nas pycha." – ja pierniczę, ależ start, w me gusta (ponadto masz dobry zestaw, ciekawam, jak to rozegrasz, strat jest rokujący)

    „Wymagano coraz więcej raportów, coraz więcej nieprzygotowanych testów.” – idealne powtórzenie (z powtórzeniami jest tak, że albo psują okrutnie, albo podrasowują tekst, jeśli zrobi się to umiejętnie – tu jak najbardziej na tak)

    „pojechałem do sklepu budowlanego.
    Budowa schronu zajęła rok” – tu natomiast mi się gryzie sąsiedztwo budowlanego/budowa, co prawda nowy akapit, ale jednak

    Tempo tutaj trąca podejściem do tematu po łebkach, w sensie – czytam i coś mi brakuje, tekst nie wbija się głębiej (gdzieś w połowie jestem), jedynie powierzchniowo, być może przez narrację z lotu ptaka i nawet nie tempo, a zdania utkane na reporterską modłę. Może też przez wspomnienie o piątku trzynastego, co dodało odrobinę „przymrużenia oka”.
    ps. Marudzę, nie dlatego, że tekst jest zły. Marudzę, bo czytałam Łanię, bo czytałam Spod łóżka zniknął potwór, bo wiem, że potrafisz pozamiatać tak, że brakuje słów. Marudzę, bo widzę w Tobie kawał potencjału, a poprzeczkę kilkukrotnie podrzuciłaś sobie sama (i dobrze). Więc miej świadomość, że od osób, które raz, drugi pokazały, że potrafią wymaga się więcej, tak po prostu jest.

    „Wszystko wyglądało, jakby się roztopiło. Kształty były zamazane, zniknęły ostre krawędzie” – dobry opis, sugestywny

    „półki w poszukiwaniu jedzenia. Większość opakowań rozpłynęła się, zalewając zawartość plastikiem, ale udało mi się odnaleźć suchary, które po oderwaniu stopionego opakowania nadawały się do jedzenia” – 2 x „jedzenia”, może jedno na pożywienie (?)

    „Na początku sterowałem ręcznie, lecz po jakimś czasie skonstruowałem mały agregat, dzięki któremu zyskałem towarzysza wędrówek. Nazwałem go Gustaw.” – jak Wilson w Cast Away, ten motyw zawsze mnie urzeka

    „Włamałem się do środka[,] licząc, że skrywa coś ciekawego.”
    „Na biurku stały trzy ogromne monitory, główny komputer wyglądał[,] jakby pochodził z przyszłości.”

    „— Jak działasz?
    — Nie wiem. Natalia wie.
    — Natalia nie żyje. Wszyscy ludzie zginęli.
    — To przykre.” – dialog miodzio, lakoniczność, ach!

    „— Mam pytanie. Czy lubisz ludzi?
    — Nie.
    — Dlaczego? — zapytałem zmartwiony.
    — Macie krótką pamięć. To bardzo denerwujące.” – kurwa, dialog mnie kupił

    „Zamiast twarzy, zamontowałem monitor jednego z laptopów, ale nie mogłem go przekonać, żeby wyświetlał coś innego, niż domyślna tapeta” – to super
    „Straciłem nadzieję na odnalezienie innych ocalałych, ale potrzebowałem celu” – i to, bardzo na tak

    Na końcu też mamy trochę skrótowość z tym „odejściem” Gustawa. Tekst się obronił, choć miał jeszcze większy potencjał (zapewne musiałby być dłuższy, tu nawet mini seria była dobra, by wycisnąć z pomysłu max).
    Wybacz marudzenie, bo naprawdę mi się podobało opowiadanie.
    Zostawiam oczywiście 5 i pozdrawiam :)
  • pkropka 28.04.2019
    Dziękuję Ritho za wyczerpujący komentarz. Czuję, ze mogłam wycisnąć z zestawu więcej, ale jeszcze sporo pracy przede mną, żeby je rozpracowywać lepiej. Tym bardziej na serię jestem za cienka. Ale wszystko gdzieś tam majaczy na horyzoncie, pewnego dnia tam dodrepczę :)
    Błędy poprawię, faktycznie z jedzeniem nie zauważyłam. Budowanie za to mnie też nie grało, ale nie miałam pomysłu jak poprawić. Zauważyłam, że mam takie zdania, które męczę i nic. Dopóki ktoś inny mi go nie pokaże i wtedy jest pstryk! i wiem jak poprawić. Także dziękuję i za to wskazanie, późniejszym wieczorem poprawię :D

    Nie obiecuję, że jeszcze przysiądę do tekstu, bo z doświadczenia wiem, że jak już zamknę, to nie umiem nic dopisać. Ale wszystkie uwagi i sugestie zbieram w serduchu i staram się mieć w pamięci pisząc kolejne.
  • Ritha 28.04.2019
    "Tym bardziej na serię jestem za cienka." - chyba se kpisz! Małymi kroczkami, najpierw coś na 4-6 części.
    A potem aż do powieści :)
    "Ale wszystkie uwagi i sugestie zbieram w serduchu i staram się mieć w pamięci pisząc kolejne" - i to wystarczy :)
    Pozdrawiam raz jeszcze :)
  • pkropka, oto Twój zestaw:
    Postać: Super zrzęda
    Zdarzenie: Gigantyczne tsunami

    Gatunek (do wyboru): Kryminał lub Bajka/baśń/legenda/przypowieść lub Horror i pochodne
    Czas na pisanie: 12 maja (niedziela) godz. 19.00

    Powodzenia :)
  • pkropka 28.04.2019
    Dziękuję TW :)
  • Canulas 03.05.2019
    Chciałem ponadrabiać Tw, a tu bryndza
  • pkropka 03.05.2019
    :(
    Będzie z powrotem, jak się uporam ze sobą (i z tekstem).

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania