Ukoronowani. Kronika przypadków codziennych

Prolog:

"wirus moim przyjacielem

wy mnie go pozbawiacie,

jak długo mam czekać

na upadek bez-rządu?

Pzdr. Prezydętka in spe"

Z dnia na dzień:

Zima w domu została -

za to wiosna zdania innego:

gałęziami rozepchnięte drzewa,

gdy niebieszczeje i łzawi

tęskniące oddalą niebo

*

Grafomanka, rzadka idiotka

teoretyzuje, że winna pandemii

jest Eucharystia: "zmieć lepiej

sprzed kichawy to gęsie pióro

i wtryń je do własnej de..."

*

osobliwy marzec tegoroczny:

szklanie przeźroczysty, który

wiruje - wibruje - drży blado-

niebieskim morowym powietrzem

w rozdygotanych wnętrzach

*

Czy miłość zakaźna

w czasie moru pocznie ze sobą

dziecko? Najprawdopodobniej,

ale wpierw w drzwiach przy-

stanie lęk i powieje kirem

*

pierwszy wieczór wiosny

i śnieg najpierwszy.

Jeszcze zaraza,

która potrwa tyle,

ile ma trwać

Z godziny na godzinę:

Sophia Loren? Ta gwiazda

dla marszałkini to

nędzna podróba - chociaż

dla siebie nie potrzebowała

żadnego inspiratora

*

Przez puste miasto - na ukos

zakapturzona śmierć

i stuk moich kroków

po zgrzytającym żwirze

w zieleniejącym parku

*

Powietrze drży nowiem -

wiosna po liftingu.

Zza niedalekich gór

pachnie zielonym deszczem

roziskrzonym forsycją

*

Tak pięknie

nieprzewidywalnie i blado-

różowa puszcza się już

magnolia, mimo że pani

wiosna jakaś mało radosna