Upadły Anioł

Anioł upadły, choć porzucił dom z woli własnej i chęci zmienienia życia na lepsze.

Tęskni wciąż za ukochanym niebem, choć też nienawidzi go jednocześnie.

Czuje że skrzywdziło go, zamknęło go w wąskich granicach i odebrało mu wolność, chęci do życia.

Choć nienawiść i odrazę czuje wciąż gdy wspomina nieba bramy, toteż miłość i żal ogarnia go na myśl, o tych pięknych chmurkach i ciepłym uścisku powietrza.

Gdy obrazy pięknego nieba przed oczami przetwarza to chciałby wrócić, lecz duma mu nie pozwala.

Po tym wszystkim co zrobiło mu niebo, ukochane? Jak miałby wrócić i zasklepić wciąż świeża ranę?

Może kiedyś los ich ze sobą połączy, może wróci i... zapomni.

Może niebo się samo o niego upomni.

Może przeprosi go i już więcej tak robić nie będzie?

Gdy Anioł z tęsknotą siedział na pustkowiu, omijały go okazje na podróż, szanse na przeżycie wszystkiego na nowo.

Ps. Wiem że kilka rzeczy jest do poprawki ale nie wiem kiedy to zrobię.