Usta Szamana

Spierzchnięte usta szmana

wykrzykujące szepty przeznaczenia

pośród ciszy.

Głuchy odgłos uderzeń drewnianego młoteczka,

którego dotknąć może tylko pomarszczona dłoń mędrca.

Wyczytać świat z kości, maleńkich kosteczek...

może kury...może dziecka.

Płuca wypełnione słodkim dymem narkotyku,

uspokaja, łagodzi, otępia, przenosi.

Czasu mamy wiele

Duchy go nie liczą.

Śpiew starca pieści rozdartą duszę

delikatnie muska opuszkami palców

to, co niewidoczne.

Cienie skrywać mogą tajemnicę

lecz bez światła żyć nie mogą.

Grzechoczące kości w skórznym woreczku

duchy przeszłości płaczące za jutrem

bolejące głosy zapomnianych przodków

błagają.

Czasu mamy wiele

gdyż duchy go nie potrzebują.