W atmosferze ogólnej beznadziejności...

"Weź mię, ja umrę przy tobie,

nie lubię świata."

 

karkołomnie

wzdycham bo myśl

nie stanie się już ciałem

 

tak mało świat znam

nie żyję dla niego

kruszę kopie

o błahostki

bo nic wielkiego nie znam

 

jakie to smutne

lecz zrozpaczony nie jestem

błądzę myślę czuję

i nic z tego

 

weź mnie

ktokolwiek

męczę się trwonieniem

 

//cytat z Mickiewicza

W atmosferze ogólnej beznadziejności...
Autor: Pan Buczybór
Czytano 288 razy
Data dodania: 24.11.2020

Średnia ocena: 4.3  Głosów: 12

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (31)

  • fanthomas 24.11.2020
    Zajebiście pesymistyczne
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    o to chodzi. Dziękuję za komentarz :)
  • Agnes07 24.11.2020
    Błądzę myślę czuję ja myślę że nie jest tak źle :) to bardzo ludzkie błądzić jak przyznał sam św. Augustyn
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    no, jeżeli życie jest wędrówką, to błądzenie tym bardziej jest jego częścią :) Dziękuję za komentarz.
  • Onyx 24.11.2020
    Bardzo smutne. I prawdziwe.
    Każdy czasem się gubi.
    Grunt to odnaleźć swoją ścieżkę.
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    dzięki za komentarz
  • kigja 24.11.2020
    To jest jeden z Twoich Najlepszych wierszy.
    Wołanie na pustyni pystych serc.

    Mieszkam w schronisku. Jestem parszywym kundlem. Jeśli weźmiesz mnie do domu, to będę cię kochał. Bezgranicznie. Bardziej od siebie.
    Taki już jestem. Ja, wierny pies

    Tak mi się skojarzyło.

    Masz jeszcze taki, który brał udział w konkursie, kurde, nie pamiętam, ale to było przed którymiś Świętami. Kojarzysz?
    Był miażdzący.

    Pozdrawiam
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    tamten świąteczny pamiętam - "Idą Święta! Najlepszy prezent pod choinkę". A i w ogóle dziękuję za stwierdzenie, że to jeden z moich najlepszych. Trochę nad nim posiedziałem i uwaga, uwaga - za radą Betti mocno ciąłem z pierwotnego zamysłu przed publikacją. Tak czy siak - dziękuję za komentarz. Pozdrawiam również.
  • kigja 24.11.2020
    Fajny, granatowy, avek.
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    dziękuję. Chyba xd
  • Dekaos Dondi 24.11.2020
    Pnie Buczyborze→Tekst ciekawie sformułowany i niby taki ''prosty'' a jednak.... i taki pesymistyczny,
    że aż optymistyczny, gdyby w takim samym natężeniu, pomyśleć przeciwnie:)
    Na zasadzie↔np→białe na czarnym, jest bardziej białe.
    Pozdrawiam:)↔5
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    No, jak nastrój pozwoli to może spróbuję napisać coś w drugą stronę. Dzięki za opinię, pozdrawiam również
  • Tjeri 24.11.2020
    I mnie się podoba.
    Odczytuję jako taki bezbodźcowy stan. Kiedy nic głębiej człowieka nie dotyka, życie przelewa się obok, ale bez nas.
  • Tjeri 24.11.2020
    A to co w cudzysłowiu to jakiś cytat?
  • Tjeri 24.11.2020
    Jeszcze jeden dopisek ?:
    bo tytuł je stjaśny...
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    Tjeri Tak, cytat z "Romantyczności" Mickiewicza. W zasadzie cytat był pierwszy, a wiersz powstał niejako jako jego uzupełnienie.
    A tytuł... Cóż, nie będę na razie zmieniał.
    Dziękuję za komentarz
  • Tjeri 24.11.2020
    Pan Buczybór
    A! Nie skojarzyłam. Pytam, bo przydałoby się gdzieś pod wierszem wyjaśnienie kogo przytaczasz.
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    Wiesz, wychodzę z założenia, że każdy Polak Mickiewicza zna na pamięć :)
  • Tjeri 24.11.2020
    Pan Buczybór
    :)) Raczej o obowiązek prawny niż informacyjny mi chodzi ?
  • Dekaos Dondi 24.11.2020
    To może tytuł↔Obleczony w trumnę?→Metaforyczną rzec jasna:)
  • Tjeri 24.11.2020
    Brrrrr ?
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    No, nieźle to brzmi. Pasowałoby
  • Pasja 24.11.2020
    Pewnie jesienna nostalgia wyzwala w człowieku taki stan zawieszenia pomiędzy niebem, a ziemią. Aż dziw, że to mężczyzna napisał.
    Miłego wieczoru
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    No nie wiem czy taki dziw... Panowie też bywają wrażliwi :) Dziękuję za komentarz i wzajemnie: miłego wieczoru
  • Artbook 24.11.2020
    Tytuł zwrócił moją uwagę, nieoczywisty ;-)
    Forma tekstu w moim stylu, minimalistyczna, jest co trzeba.
    Treść nieszablonowa, całość niezwykle ciekawa, ale najbardziej...

    "tak mało świat znam
    nie żyję dla niego
    kruszę kopie
    o błahostki
    bo nic wielkiego nie znam" - świetny fragment, istne credo

    Pomyślałbym może nad powtórzeniem słowa "znam", ale nie jest to coś co by mnie raziło.
    Pozdrawiam!
  • Pan Buczybór 24.11.2020
    no, powtórzeń ogólnie też unikam, ale wyszło jak wyszło i tak już zostanie - faktycznie nie razi.
    Dziękuję za komentarz, pozdrawiam również
  • Szpilka 25.11.2020
    Bardzo niebanalnie o trwonieniu czasu, podobuje ?
  • Pan Buczybór 25.11.2020
    to fajno. Dziękuję za komentarz.
  • Clariosis 26.11.2020
    Piękny wiersz przepełniony samotnością, a nawet tęsknotą za czymś, co było, ale nie powróci już więcej - tak wyczytuję z momentu "myśl nie stanie się ciałem". Może to też symbolizować marzenia, których nie da się spełnić, nieważne jak bardzo byśmy chcieli. Wyczuwam też pewien zawód światem, który choć podmiot chciałby odkryć, pokazał mu wystarczająco wiele złego, by chcieć się wycofać. Znaleźć się gdzieś indziej, w bezpieczniejszym miejscu. Naprawdę pięknie napisane.
    Pozdrawiam.
  • Pan Buczybór 27.11.2020
    Dziękuję bardzo za komentarz. Pozdrawiam również
  • LBnDrabble 01.12.2020
    Zapraszamy do wzięcia udziału w Literackim konkursie na Drabble!
    Tematy dwa:
    - Apokatastaza
    - Beczka Diogenesa
    Czas do jutra - północ! Sto słówek tylko!
    Wszystkiego dowiesz się na Forum: https://www.opowi.pl/forum/lbnd-19-tematy-konkursowe-w1339/
    Liczymy na Ciebie!!!

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania