walczący ze sterem życia

jestem z takich grzechów

że zabrakło by w piekłach skali

gdy by demony wyszły z czeluści

o radę by mnie pytały

kpię z twoich uśmiechów

serce o konsystencji skały

otwierając trumnę za kilka wieków

znajdą jego posąg skamieniały

i nerwy ze stali

bo tak naprawdę nie ruszy mnie wiele

nie potrzebuje blasku chwały

słońce dostatecznie oświetla mi cele

ominąłem wielkie kratery

po wybuchach emocji

dzierżąc w rękach życia stery

na grząskim gruncie wiele razy wpadnę w poślizg