Wewnętrzny ogród

Gdy docierają do ciebie

Zbyt okrutne fakty

Czujesz że więdną gdzieś w tobie

Wciąż kolejne kwiaty

Umiera osobowość barwna

Pustoszeją ogrody

Coraz wewnętrznego mniej piękna

Choć nie mają zgody

Obumierają nawet te nowe

I nieistotne nawet

Rośliny duże czy też małe

Wszystkie bez wad zalet

Stają się nagle - obojętne

Zupełnie już nie dbasz

Od lat wszystkie z nich niepodlane

Jak miały wytrzymać

Wiecznie

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (2)

  • Dekaos Dondi 26.11.2017
    Ciekawe ujęcie ludzkiej natury w danej sytuacji. Pozdrawiam - 5
  • Aisak 26.11.2017
    Ludzie albo system potrafią stłamsić najbardziej iskrzące osobowości. Trzeba o tym pamiętać, jak łatwo zniszczyć delikatną jednostkę.
    Bardzo ciekawy wiersz. 5

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania