Wiersze człowieka samotnego (1)

Ujmę to w kilku słowach, może

Nie poskutkuje w tym wypadku moja zwykła, ludzka

mowa.

Samotność wrogiem nie jest, lecz kompanem srogim

Co do kariery zwykłym ludziom zawsze,

skomplikuje drogi.

Od pewnego czasu czytuję poradniki w internecie...

Lecz co wiedzą nastolatkowie o naszym srogim i

Zapatrzonym w siebie świecie?

Nerwice, depresje, pogranicza, rozstaje, a może

Zwykły psychiatra pomoże? A może by tak zaufać

sobie samemu, odwodząc od moralności

W szarej rzeczywistości.

Tu nazywają Cię świrem, schizolem z głową w kartonie

I dwoma dziurami, kaburą z aerozolem.

Samobójstwo to nie jest wyjście - mówi matka,

Taka trochę z tego gadka szmatka, gdy dziecko płacze

Bo ojciec, to znaczy...

Niełatwo jest być odmieńcem - coś z tego wiem, wbrew pozorom

Stoję nadal za rodzicielską zaporą.

Chcą oni dobrze, lecz inaczej wyglądają uprane rzeczy,

Jak to mówił lekarz - Chory się leczy!