wizjonerka

widziałam naszą śmierć Igo widziałam wielokrotnie

za pierwszym razem spłoszyły ją psy

wczoraj wiatr z hukiem zatrzasnął drzwi

gdy przebrana za inkasenta próbowała nas podejść

ale o tym cicho sza zwłaszcza o tej porze

gdy słowa stają się namacalne potrafisz nas zdefiniować

nienagannie dobierając określenia do podmiotu

i okoliczności przyrody zdają się nam sprzyjać

wbrew podszeptom nie patrz pod światło

pulsujące przed oczami plamy są jak małe zaćmienia

żadnego z nich pożytku tylko chaos

w obszarach odpowiedzialnych za kolejny ruch

trzymaj się lewej strony ale prawą miej w odwodzie

na wypadek gdyby skończyła się droga

albo niebezpiecznie głęboko otarło ramię

badające strukturę mijanych w pijanym marszobiegu ścian

czy może ścianek gdzieś między dnem a zakrętką

gdzie może i szerzej ale za to gorzko tak

że nie warto już zbawiać tym bardziej czekać

aż wszystko przyschnie