Wódka

Odkręcam butelkę

Wlewam w siebie żałość

Wymieszaną z wódką

Mówię że będę rzygać

Lecz nie słuchasz mnie

Pijesz zupę z nocnika

Śmiejąc się jakbyś wcale

Nie umarł parę nocy temu

W swym łóżku zakrwawiony

Postrzelony własną głupotą

Tak wielką tak wielką

Ogromną jak świat

Jak portfel mój a w nim

Pieniądze na kolejne litry

Zapijaczonego smutku

Który wlewam w siebie mówiąc

Że będę rzygać

Wódka
Autor: Mikrofalówka
Czytano 524 razy
Data dodania: 04.08.2016

Średnia ocena: 4.0 Głosów: 3

Zaloguj się, aby ocenić12

Komentarze (6)

Niemampojecia96 05.08.2016
Nie wiem, co oni z tym trzy,
mnie to się to podoba

Dlaczego 3, dlaczego coś.

Co Wy dziś s tą wódką na Świętego Józefa i Allaha o:

''Tak wielką tak wielką

Ogromną jak świat'' - kontent :3
Mikrofalówka 06.08.2016
Dziekuje bardzo. A z wodka my, bo z wodka. Bo tak.
misia 05.08.2016
Ciekawy wierszyk, który jest strategiczny bezpretensjonalnie, bo nawet w takim otmęcie od czapy można coś dostrzec, a mianowicie zamknięty krąg destrukcji, powtarzalności...nadziei

Mój ty jesteś na wieki uwielbiany
Jak napisać że kocham - kochany
Poradnia mnie pouczyła
Że dalej takim tempem - mogiła

Widzimy oboje nagie ściany
A może nie?
Przecież ciągle jednym ciągiem
Oboje zaczynamy...
Mikrofalówka 06.08.2016
Dzieki.
Okropny 05.08.2016
Ja dam cztery, bo nie pięć i nie trzy.
Mikrofalówka 06.08.2016
Dzieki

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania