wrota do nowego życia

Choć ja wciąż uśmiecham się,

w duszy płacze cicho.

Ja tu,

zostałam sama,

bez wsparcia rodziców.

Nie mogę liczyć na ludzi z otoczenia,

Kogo interesują moje zwierzenia?

Czy ktoś rozumie, moje rady?

Czy moc przyjaźni przetrwała jeszcze?

Bo gdyby ona, tak nagle umarła,

Wiara w siebie by wyparowała.

Bez niej już tylko ból i tęsknota,

To moje życia i do nich wrota.