wybaczyć

niech w ciemnym pokoju zawieje chłód

siedzę na środku sam

przestrzeń większa niż zwykle

plecy pokrywa skorupa lodu

w mięśniu świeża rana jednak krew kapie tylko

bo zimno tak, spowolnione ruchy serc

biorę igłę i nić, nie proszę o pomoc

wyzwanie wręcz niemożliwe

podjąłem próbę, jednak szew przecieka wciąż

nawet blizna nie powstaje

rana wciąż otwarta

spowolnione ruchy serc

i wciąż nie proszę o pomoc