Wyspa bezludna

I

Moim marzeniem, jest znaleźć się na wyspie bezludnej.

Odizolować się od ludzi, nie całkiem od cywilizacji, ale od ludzi tak. W każdym razie, nie być zmuszonym do ich natrętnego towarzystwa. Dozować ich sobie kroplomierzem jak lekarstwo, wtedy gdy będą mi niezbędnie konieczni, a tak to nie.

Niestety, mieszkam w mieście, nawet nie na wsi. W dużym mieście. O wyspę bezludną w takich warunkach niezmiernie ciężko. Nie stać mnie na wycieczkę na morza południowe, gdzie o taka wyspę dużo łatwiej i klimat bardziej przychylny. Mieszkam w Polsce, w dużym mieście i trzeba jakoś sobie w takiej sytuacji poradzić, żeby chociaż wytworzyć surogat wyspy bezludnej.

Jak tego dokonać?

Przede wszystkim, musi to być takie miejsce w mieście, które będzie kompletnie odizolowane od ludzi. Wręcz niewidoczne dla nich. Innymi słowy, musi to być kryjówka. Niewidoczna z powierzchni ziemi. Po której ktoś przejdzie i nawet nie wpadnie mu do głowy, że właśnie przeszedł po wyspie bezludnej. Jedyne co mi się nasuwa, to dziura w ziemi, oczywiście tak zamaskowana, żeby niczym się nie wyróżniała ze swojego otoczenia, żeby wręcz się z nim zlała.

Taka podziemna wyspa bezludna. W ziemskim oceanie z gleby. To jest podstawowy warunek na zaistnienie wyspy bezludnej w dużym mieście. Oczywiście, trzeba określić jakąś sensowną lokalizację wyspy.

Na wszelki wypadek, nie powinna być zbyt odległa od miejsca mojego zamieszkania. Nie chcę całkowicie odizolować się od cywilizacji a i przy budowie wyspy będzie mi łatwiej. Nie od razu przecież zbudowano wyspę bezludną. To sprawa poważna a nie w kij dmuchał!

Budowa wyspy musi przebiegać w tajemnicy, to kolejny warunek na sukces przedsięwzięcia. Bardzo to skomplikuje i wydłuży proces, no ale trudno, tajność wyspy jest priorytetem. Wniosek prosty, budowa wyspy, czyli kopanie dziury w ziemi, musi przebiegać ukradkiem, ewentualnie chyłkiem, mimochodem, niepozornie i z głupia frant.

Mam kilka pomysłów, jak tego dokonać.

Jako, że mieszkam w bloku, z wielkiej płyty, gierkowski pomnik propagandy sukcesu i wypaczeń ustroju, na czwartym piętrze i szczęśliwy posiadacz piwnicy o wymiarach małej szafy tzw pojedynki, postanowiłem wyspę bezludną wykopać w piwnicy np. Oczywiście, najpierw by trzeba było się przebić przez warstwę żelbetu, stanowiącego podłogę piwnicy a jednocześnie jedyną barierę oddzielającą mnie od ziemskiego wszechoceanu glebowego. To mogłoby być trochę mało sensowne, z racji ewentualnych hałasów, ale wspomnijmy Hrabiego Monte Christo, jemu się udało przebić przez warstwę skały w znacznie gorszych warunkach. Będę musiał sięgnąć po tą pozycję i dokładnie przeanalizować metodykę prac wykopaliskowych Hrabiego.

Jest tez druga opcja, łatwiejsza technicznie ale bardziej ryzykowna. Ponieważ z pracami ziemnymi musiałbym przenieść się poza opiekuńcze pielesze mojego domostwa. To jest w najbliższe sąsiedztwo mojego bloku, czyli na pobliski skwerek. Na skwerku tym są alejki, ławeczki dla matron z dziećmi i okolicznych pijaczków, oraz piaskownica, huśtawki dwie i takie tam.

Koncept polega na tym, żeby pod osłona nocy, w pozycji leżącej pod ławeczką, małymi ale ostrymi przyrządami kopnymi, udając zmożonego alkoholem pijaczka, robić podkop nienackiem.

Wstępnie, trzeba by wykroić kwadrat z murawy podławecznej, w kształcie przyszłego wejścia do wyspy, po to by maskować tęże murawą podławeczną skwerowo kwadratową postęp prac odkrywkowo ziemnych. Trzeba też będzie jakoś mimochodem pozbywać się ziemi wykopkowej, ale to już prosta sprawa, vide wszelkie ucieczki z obozów jenieckich czy też podkopy do banków w celach rabunkowych. Mając te informacje, wiadomo, że można upychać glebę w portki przódy związane nogawkowo w kostkach. Odradzam napychanie ziemi w bieliznę osobistą, vide podziemne robactwo wszelakiego rodzaju.

Obliczam, że ten proces ziemnokopny w pozycji podławkowo pijackiej trwać będzie ok 30 lat.

Hmmm

Po przemyśleniu wszystkich za i przeciw, stwierdzam ponuro, że w ten sposób chyłkiem wykopię sobie grób.

Pupa, pupa!

II

Pamiętacie może moje opowiadanko o wyspie bezludnej? Stwierdziłem tam, że to nie ma sensu, to znaczy tworzyć ją od zera.

Po prostu życia by mi zabrakło. Postanowiłem ten problem ugryźć inaczej.

Po co ją tworzyć budować, mozolić się? Przecież mam swój pokój, w którym mieszkam aktualnie. Myk polega na tym, aby z tego mojego pokoju zrobić wyspę bezludną. Czyli nadać mu cechy wyspy bezludnej. W sumie to już w nim się czuję jak jakiś Robinson, bo przeważnie jestem w nim sam i nawet już zacząłem gadać sam do siebie.

Czyli początek jest zrobiony.

Trzeba sobie teraz tak moją wyspę zorganizować, aby życie na niej było w miarę wygodne i niezależne zbytnio od reszty świata. Resztę świata potraktuję jako Ocean, który opływa moją wyspę dookoła, zewsząd napiera, jest mi wrogi, ale i przydatny jako źródło zasobów, bez których moje życie na wyspie byłoby bardzo utrudnione.

Podstawowe zadania na każdej wyspie bezludnej to:

- Zdobyć pożywienie.

- Mieć dostęp do wody pitnej.

- Mieć źródło energii (ogień i związany z nim surowiec energetyczny do podtrzymania ognia).

- Mieć schronienie (w moim przypadku to już mam z głowy).

- Utylizacja fekaliów (to mój jednostkowy przypadek, związany z lokalizacją wyspy).

Najlepszym rozwiązaniem by było wytworzenie homeostazy, moje produkty byłyby konsumowane przez żywność, którą bym uprawiał, wytworzyłbym obieg zamknięty, identyczny z tym, jaki proponuje się stosować na statkach kosmicznych (swoistych wyspach bezludnych zawieszonych w pustce kosmicznej). Ja jednak nie muszę być aż tak ekstremalny, chociaż na pewno bym dążył do takiego ideału, ponieważ moja wyspa nie jest zawieszona w próżni. Czyli tlen z powietrza mam gratisowy, a i zawsze mogę, choć na chwilę opuścić moją enklawę.

Jednak to dość skomplikowane produkować żywność w mocno ograniczonej przestrzeni. Ta moja ma wymiary 3,5 x 2,5 x 2,5. Nie jest to dużo, ale i też nie całkiem mało. Najmniej jest wykorzystany sufit i przestrzeń w jego najbliższym otoczeniu. Na statkach kosmicznych, w stanie nieważkości, pojęcia góra-dół podłoga-sufit, tracą sens. Niestety, ja muszę się borykać z siłą ciążenia, więc sufit jest dla mnie mało dostępny, co nie znaczy, że całkowicie niedostępny. Pod sufitem właśnie, można by uskutecznić hydroponiczną hodowlę roślin. Woda doń by trafiała z odzysku (mocz przetworzony)

Większy problem by stanowiło źródło odpowiedniego światła (energia elektryczna), chyba że by mi się udało jakimś systemem luster dostarczyć światło słoneczne.

Na tym etapie przerwę dalsze rozważania, przystąpię do nich niechybnie, jak tylko się wysikam.