przed oknem otwartym

odeszłaś

przez rozerwane klamry nadgarstków -

wąską dwulinią

teraz

obca mi jesteś

ciałem zwiotczałym

zimnym

dalej;

stoję przed otwartym oknem

tą małą przestrzenią nieba

krzyk ptaków przecina mnie na pół

odeszłaś

przez rozerwane klamry nadgarstków -

wąską dwulinią krwi

obca mi jesteś

ciałem zwiotczałym

zimnym

dalej;

stałem przerażony

przed otwartym oknem

tą niewielką przestrzenią nieba

krzyk ptaków przeciął mnie na pół

Komentarze (13)

KarolaKorman 02.08.2017

Mroczny klimat dzisiaj

Maurycy Lesniewski 02.08.2017

wolę starego ówczesnego :) nie mówię,że jest źle. Pozdrawiam

ówczesny 03.08.2017

Mauro, starego ówczesnego już nie będzie, a i tego nie starczy na długo. Dziękuję za dobre słowo. Pozdrawiam

Maurycy Lesniewski 03.08.2017

ówczesny "stary" gdzieś tam zawsze w środku tkwi:) do nowego sie przekonam i tak pewnie :)

Pasja 03.08.2017

Taki martwa cisza po stracie kogoś. Mroczne, ale z puentą. 5

Ewcia 03.08.2017

W mroczne klimaty wchodzisz.5

betti 03.08.2017

odeszłaś
przez rozerwane klamry nadgarstków -
wąską dwulinią krwi
i
obca mi jesteś
ciałem zwiotczałym
ciałem zimnym

dalej;

stałem przerażony
przed oknem otwartym
tą małą przestrzenią nieba

krzyk ptaków przeciął mnie wpół

odeszłaś
wąską dwulinią - jeżeli rozerwane nadgarstki, to wiadomo, że leje się krew, niepotrzebne dopowiedzenie
przez rozerwane klamry nadgarstków

teraz obca mi jesteś
ciałem zwiotczałym - uniknęłam powtórzenia, które niczego nie wnosiło
zimnym

stoję przed otwartym oknem
tą niewielką przestrzenią nieba

krzyk ptaków przecina mnie na pół - jeżeli krzyk ptaków przecina peela na pół, to wiadomo, że jest przerażony, pisanie tego, byłoby przegadaniem

Dobry wiersz. Gratuluję!