Zabrał nas

Za choryząt świat wyjdz, i zamień słowo w rym.

Zamknij oczy powiedz, że zostaniesz ze mną na zawsze już.

Z oczyu swoich otrzyj łzy, choć płakać to nie wstyt.

Za oknem już budzi się dzień, co zabiera mi złudzeń sen.

Za nami kolejna z burz, co kłuła serce bardziej niż kolce róż.

Za bardzo chcieliśmy, ze sobą na wieki być.

I dowiedział się o tym świat, cofną nas o kilka lat.

Zabrał nam wszystkie marzenia, a zamiast nich serce kamień dał.

A królewicz z bajki mój od nowa szukał, i znalazł, pokochał znów mnie.

Tak wię od nowa uczymy się z sobą żyć.