Właściwie to nie jest źle, bo całkiem z wyobraźnią. To czego mogę się przyczepić: zbyt częste powtórzenia "Mirella". Naliczyłam 19, w bądź co bądź, niezbyt długim tekście. Masz dwójkę głównych bohaterów, może udałoby się choć w dialogach z części zrezygnować?
Pozdrawiam serdecznie.
Czytelność trochę by poprawiło zlikwidowanie odstępów. Zgaduję, że zrobiło się tak po wklejeniu tekstu z jakiegoś innego edytora?
Sposób formułowania zdań jest momentami trochę dziwny, nie wiem czy to efekt wzorowania się na uproszczonym języku bajek. Zwracają uwagę powtarzające się określenia "to, ta, ten, tego, jego, mój, moje, temu".
Tak na szybko:
"Jedna ściana powolutku przesuwała się w przeciwnym kierunku" - w kierunku przeciwnym niż co? W lewo, w prawo, w górę? Odsuwała się na zewnątrz?
"aby za pomocą niego, bronić się" - bez tego przecinka
"Wówczas nie widziała go dokładnie, teraz stoi naprzeciwko niego." - nagła zmiana czasu na teraźniejszy.
"Starzec wolnym krokiem podszedł do niej.
- Nic się nie stało Mirello - zaczął spokojnie do niej mówić, z powrotem wrócił do stołu i usiadł na krześle." - wstał z krzesła i podszedł aby wypowiedzieć cztery słowa, po czym się cofnął? Dziwnie to wygląda w wyobraźni.
Przyjrzyj się budowie dialogów, konsekwentnie dopowiedzenia po wypowiedzi zaczynają się od małej litery, a nie zawsze powinny.
Wówczas nie widziała go dokładnie, teraz stoi naprzeciwko niego (nagła zmiana czasu na teraźniejszy) - zdanie wcześniej mówi że go już wcześniej widziała, ale nie dokładnie, gdy przekazywał jej...itd.- nie rozumiem, ona stwierdza, że go widziała a teraz stoi przy nim, przecież jest to oczywiste, poznała go wcześniej, jest to we wcześniejszym fragmencie, a tutaj jest wzmianka..
Nic się nie stało Mirello... - zanim wstał z krzesła chwile rozmawiał z nią, ona mu przerwała, śpuściła głowę w dół, więc podszedł do niej aby ją uspokoić, być może przytulić pogłaskać, uspokoić. (królowi nie wolno było przerywać)
Podejrzewam, że element kodu, który tutaj robi za tekst od nowej linijki, w innych edytorach odpowiada za efekt entera, dlatego po wklejeniu tekstów pojawia się dodatkowa linijka. Gdy przekleisz stąd tekst z akapitem, to pojawiają się nawet dwie linijki odstępu.
Przeskok czasowy można ominąć: "Wówczas nie widziała go dokładnie, a teraz stała naprzeciw niego" - mamy dwa określenia czasu, które podpowiadają nam co odnosi się do czasu fabuły a co do retrospekcji, nie musimy zmieniać czasu w narracji.
Też myślę, że wstał z krzesła z takim zamiarem, ale w tekście tego nie widać. To częsty błąd, że narracja nie oddaje tego co autor miał w głowie i potem czytamy, że postaci robią jakieś pół ruchu i zastygają.
Nie będę polemizował więcej, bo to jest jeden malutki fragmencik, który zamieściłem, z trzy- tomowego opowiadania i trudno zrozumieć o co chodzi i jak przebiega akcja. .Tak mają wszystkie fragmenty opowiadań.
Komentarze (7)
Pozdrawiam serdecznie.
Sposób formułowania zdań jest momentami trochę dziwny, nie wiem czy to efekt wzorowania się na uproszczonym języku bajek. Zwracają uwagę powtarzające się określenia "to, ta, ten, tego, jego, mój, moje, temu".
Tak na szybko:
"Jedna ściana powolutku przesuwała się w przeciwnym kierunku" - w kierunku przeciwnym niż co? W lewo, w prawo, w górę? Odsuwała się na zewnątrz?
"aby za pomocą niego, bronić się" - bez tego przecinka
"Wówczas nie widziała go dokładnie, teraz stoi naprzeciwko niego." - nagła zmiana czasu na teraźniejszy.
"Starzec wolnym krokiem podszedł do niej.
- Nic się nie stało Mirello - zaczął spokojnie do niej mówić, z powrotem wrócił do stołu i usiadł na krześle." - wstał z krzesła i podszedł aby wypowiedzieć cztery słowa, po czym się cofnął? Dziwnie to wygląda w wyobraźni.
Przyjrzyj się budowie dialogów, konsekwentnie dopowiedzenia po wypowiedzi zaczynają się od małej litery, a nie zawsze powinny.
Nic się nie stało Mirello... - zanim wstał z krzesła chwile rozmawiał z nią, ona mu przerwała, śpuściła głowę w dół, więc podszedł do niej aby ją uspokoić, być może przytulić pogłaskać, uspokoić. (królowi nie wolno było przerywać)
Przeskok czasowy można ominąć: "Wówczas nie widziała go dokładnie, a teraz stała naprzeciw niego" - mamy dwa określenia czasu, które podpowiadają nam co odnosi się do czasu fabuły a co do retrospekcji, nie musimy zmieniać czasu w narracji.
Też myślę, że wstał z krzesła z takim zamiarem, ale w tekście tego nie widać. To częsty błąd, że narracja nie oddaje tego co autor miał w głowie i potem czytamy, że postaci robią jakieś pół ruchu i zastygają.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania