Żagiel

Przekułam łzy na igłę

Nawlekam na nią czas

Nawlekam ludzką krzywdę

I światła nocnych miast

Tej nici dwa kolory

Splecione w jeden wzór

Wśród krojów zagubione

Haftują piękno słów

Materiał dla mnie utkał

Sam Księżyc, nocy pan

I zgubił gdzieś wśród płótna

Niebiańskich klucze bram

Uszyłam statku żagiel

Już wciągam go na maszt

Niedługo świt nastanie

Nareszcie nadszedł czas

Wypływam dzisiaj z portu

W nieznany błękit mórz

Naprzeciw horyzontom

W ramiona słońc i burz

Wypływam na ocean

Wypływam w nowy świat

Niech niesie mnie nadzieja

I dobry, ciepły wiatr

Komentarze (9)

Tina12 27.06.2016

Piękny wiersz.
5

Ktokolwiek 27.06.2016

Dziękuję Tina12 :)

marek fisch 27.06.2016

ladnie

alfonsyna 27.06.2016

Masz dar do budowania doskonałego klimatu, w który z niebywałą łatwością można wejść i się zanurzyć w jakąś całkiem odmienną rzeczywistość. Bardzo mi się podobało - można poczuć ten ciepły wiatr i zapach oceanu. 5. ;)

NataliaO 27.06.2016

Piękny i doskonały wiersz; 5:)

Neurotyk 27.06.2016

A ja to bym śpiewał :D 5.

Ktokolwiek 28.06.2016

Dziękuję wszystkim bardzo :)

Rasia 03.07.2016

Świetny wiersz. Miałaś bardzo ciekawy pomysł, by przedstawić swoje myśli przez metaforę nici. Czytając, miałam wrażenie, jakbyś mogła uszyć nimi cały świat :) Zostawiam 5.

Shiroi Ōkami 28.07.2016

"Przekułam łzy na igłę
Nawlekam na nią czas
Nawlekam ludzką krzywdę
I światła nocnych miast" ~ Początek mnie zachwycił, uwielbiam Twoje metafory, po prostu kocham *-* Łzy igłą, nicią czas...

Żagiel

Komentarze (9)

Napisz komentarz