Zamarzamy

O strzechy mróz siecze

Godzina się wlecze

Lód w kościach mych trzeszczy

I pomruk złowieszczy

Z piersi się dobywa,

Krew gorącą wzywa.

Zziębnięte pustynie,

Gdzie wichura płynie

Na wzburzonej fali

Nanosi z oddali

Okowy, zamiecie i

Lodowe grzmoty

Na szczyty najwyższe

I w najgłębsze groty.

Śnieżyca mną trzęsie

Na każdym zakręcie

Wiatr rzuca w bezdroża,

Srebrna ginie zorza.

Chłód wieczny mnie mroczy

Chcę spojrzeć ci w oczy

Nim zgasną i zbledną

I skują się lodem,

A resztki dusz naszych

Drzazgi zedrą chłodem.