Zamykam świat w sobie i idę dalej

błądziliśmy długo, szliśmy w noc,

w nieskończoność, wierząc,

że znajdziemy uchylone drzwi w starym domu,

gdzie zamieszkają nasze zagubione dusze

lecz to był tylko omen zeswatany z wiatrem,

który zgasił zapalone świece, wspomnienia

i sny

gdy budzi się szara godzina warczy

niczym wierna suka

na swojego pana, suka,

która broni nowo narodzonego miotu

wiem, zapomniałam się, weszłam w to między

ty i ja, jestem już spalona więc

głaszcz mnie jeszcze chwilę,

głaszcz pod włos i mów szeptem czułe słowa

- zapomnij cały ten wark

który zawładnął światem, on wabi zło

i jakby nigdy nic, wchodzi do środka,

tnie serce kawałek po kawałku