"Zanikać"

Mak polny roześmiany, gdyż wyłania się

Chytrze rozmiękczać, fantazjować

O ciągnącym się strumieniu, zanurzyć się

Poczuć chłód, wymieniając kilka zdań

Z roześmianym makiem polnym,

wyjść

Pozbierać czerwone płatki, i udawać, że są prawdziwe

Małe dziecko, śmiejące się z pępowiny

Pigułka, którą trzeba połknąć

Łaskotać delikatnie odbicie dziecka

Jedynie osłonka chroni oczy

Ze śmiejącym się małym dzieckiem,

ściek

Utalentowany grzesznik, obejmuje słodycz purpury

Zapisać duszy jedyną mszę człowieka

Dziwna cisza powoli kocha

Prześcieradło poplamione brudną szmatą

Opłakiwać ostatnie spotkanie

Z uśmiechniętą ślepą duszą,

bić

Urojony przyjaciel opisał łzami ostatnie drzewo

Zgniły, otulony białym śniegiem, żywy

Wspomnienia umysłu, surowy

Raniący, okropna rana już ostygła

Ale nie pamięta, że powstała

Ze śniegiem w ręku uśmiechać się,

wić