Zaufanie

Życie już setny raz powtarza mi tą samą naukę. Nie mogę nikomu ufać.

Zaufanie gubi mnie. Nie potrafię się tego nauczyć.

Zawsze popełniam ten sam błąd. On jest moim fatum.

Dlaczego setny raz zaufałem? Chyba zapomniałem o dziesiątkach porażek.

Nawet i sto nauk nie potrafi mnie nauczyć. Może jeszcze potrzebuję tego jednego razu?

Każda próba kończy się tak samo. Zawsze usłyszę to samo.

Uszy cały czas słuchają tych pięknych kłamstw. Oczy zaczynają czytać zakłamane litery.

Dlaczego tak bliskie rzeczy ranią mnie? Jestem ich twórcą, lecz one zabijają mnie.

Wraz z prawdą umiera moja wiara. Czuję jedynie ból.

Jestem chyba największym głupcem. Ufam każdemu tylko nie sobie.

Ile razy muszę sobie powtórzyć, że to jest złe? Ta nauka do mnie nie dociera.

Kolejne łzy wyleję nad swoją głupotą. Za swoje błędy zapłacę bólem.