Zgon

Orzeźwił mnie chłód wieczoru północnego,

Co o pomstę wołał pola i lasy nieprzemierzone.

Upijałam się zachodem słońca, a jak sarna błądziłam

Między drzewami, w ustronie biegłam, by nie zginąć.

Południa wysuszyły mnie do kości

Panoszących się po polanach zapomnienia.

Dusza wyprana w gniewie opadła niczym mgła,

Wypuściły ją w świat pieśni wschodnich promieni,

I tak oto noc wypełniła mnie po krańce.