Zostać

Zostać tą rzeczą której nikt już nie chce

w ciasnym przedsionku rozchylonych dłoni

tak jakby Piete ktoś na chwilę wstawił

zapalił światło i uciekł ze wstydem

 

Zostać tą rzeczą o której się mówi

szeptem na rogu ruchliwej ulicy

tym skrawkiem krzyku

który już nie dziwi — bo pospolity

 

Zostać choć wąska jest tarcza zegara

trzeci policzek coraz mocnej boli

- o gdybyś wiedział jak wygląda jutro

gdy strach je sadza przed lustrem o świcie.

Zostać
Autor: abi
Czytano 323 razy
Data dodania: 02.02.2019

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 5

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (4)

  • Angela 02.02.2019
    Brak mu słów zachwytu.
  • Wrotycz 02.02.2019
    To się nazywa - wiersz.
    Świetny. W podmiocie lirycznym widzę kobietę, jej rozpacz (przy okazji - PietĘ), bezsilność, złą 'niewidzialność', przemijanie, w tym urody.
    5.
  • Florian Konrad 03.02.2019
    no - wiersz! :)
  • abi 03.02.2019
    Czasem brakuje słów na to, co dzieje się wokół nas, nie na wszystko mamy wpływ, jesteśmy ślepi, głusi. A może owo przemijanie — kiedyś miałem gęsią skórkę-dzisiaj przyglądam się z uwagą i niedowierzaniem. A nadewszytko, to dla ciebie, mój drogi czytelniku i jeśli coś w tobie drgnie, to cudownie. Dziękuje i pozdrawiam.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania