26 Kwietnia Rocznica Ucieczki Z Obozu

W obozie cisza, tylko stukot butów,

Cierpią i umierają ludzie,

to krzyż do znoszenia,

Warunki nieludzkie,

łamanie wszelkich praw,

Uziemiony tam,

zawsze w głowie tylko chłód i mrok.

Krew wylana,

każde ciało osłabione,

Wszyscy codziennie skazani tylko na karę,

Niemoc i beznadzieja,

słowa zabronione,

Wciąż zabijał tam głód,

choroby i czary.

Wojna to piekło,

z którego nie ma wyjścia,

Przemoc, ból, śmierć

- to codzienność tamtej rzeczywistości,

Młodość, dumę i marzenia niosłeś z sobą do obozu,

Shell-shock,

pragnienie wolności i drugie życie w zasięgu ręki.

Jesteś jednym z setek tysięcy,

wątłym trawestującym,

Żądnym wolności,

szczęścia i normalności,

Ponieważ Kriegsmacht robił to samo co zawsze,

Rozrzucili lasy, nie wiedząc, jak mocno to boli.

Śmierć była tam twoja codziennością,

Ciała do ognia lub zasypania,

Miałaś nadzieję tylko wtedy, gdy usłyszałeś,

Że armia aliancka zbliża się do tego miejsca.

Pałający ogień i wystrzały armatnie,

Gwałtowne potrząsanie ziemi i wrzaski żołnierzy,

To były jedne z ostatnich oznak obozu,

Co zbliżyło się do upragnionej odsieczy.

Ucieczka z obozu dała Ci wolność,

Ale i tak pozostaniesz ofiarą wojennej traumy,

Ból i cierpienie czujesz do dziś,

Ale wciąż toczy się Twoje życie.