Aereon - Rozdział 1

- Axmin! Spóźnisz się! - Krzykła rudowłosa matka dziewczynki.- Idę, mamo! - Zbiegłam z schodów i zaczęłam biec w stronę laboratorium.Podczas 10 urodzin, każdy może zdobyć własnego pokemona.Na początku są zawsze trzy. Mieszkam w Unovie. Dlatego pierwsze trzy są Snivy, Oshawott oraz Tepig.Myślałam nad Snivy bo bardzo lubię pokemony trawiaste.Nawet nie pomyślałam, że zostało ostatnie 10 minut.Biegłam ile sił w nogach, ale nic.Musiałam się spóźnić.Z dużego budynku wychodziła moja koleżanka Urani.- Urani! - Podbiegłam do niej.- O, Axmin, wiem co chcesz, ale ci nie powiem. - Zna mnie jak własną kieszeń.Szybko wbiegłam do środka.- Profesorze Oak! - Odwrócił się do mnie.- Axmin, wybacz. Wszystkie pokemony już znalazły trenerów. - Miałam wychodzić kiedy złapał mnie za ramię.- Ale... Został jeden. - Mój humor się poprawił.- Jeden? Jaki! - Podbiegłam do stolika, przy którym stało jajko.Zwykłe pomarańczowo-żółte jajo.- To. Z tego jajka wykluje się pokemon. - Nie miałam wyboru.Wzięłam je.Dostałam pokedex i pokeballe.I ruszyłam do lasu.Przystanęłam na kamieniu.Siadłam i zaczęłam jeść kanapkę.Wyciągłam mapę, miałam zamiar iść do Miasta Numeva.Kilometr z tąd.Usłyszam łamanie gałązek.Odwróciłam się w stronę gdzie był ten dźwięk.To był Pokemon!Wyciągłam pokedex.- Staraptor? - Wyglądał ładnie. Staraptor podszedł do mnie. I zaczął błagać o kanpkę. Rzuciłam mu ją. A on ostrożnie ją zjadł i podszedł do mnie. Zaczął się przytulać. - Staraptor! - Krzyknął wesoło. Wreszcie wstałam, wzięłam plecak i ruszyłam do miasta. A ptaszynka szła za mną. Chyba mnie polubił. Więc wzięłam pokeball i rzuciłam nim. Po mimo, nic się nie stało a Staraptor złapał się. Mój pierwszy, raczej drugi pokemon. Wypuściłam go z pokeballa i razem ze mną szedł. Powoli lubiałam typ latający. Cały czas bawiłam się z trawiastymi. Muszę powoli się przezwyczajać. Po paru godzinach doszłam do miasta. Było ogromne! I śliczne.