Akademia Bogów (Wstęp)

Nastał dzień. Przez delikatne zasłony przenikały promienie słońca, które oświetlały skrawek niewielkiego pomieszczenia.

Zadzwonił budzik. Młody bóg z niechęcią wstał i go wyłączył. Żegnając w ten sposób na zawsze sen, który podarował mu Morfeusz. Podszedł do okna i płynnym ruchem odsłonił zasłony, ujawniając ogród skąpany w blasku poranku.

Ziewnął i znudzony poszedł do łazienki rozmyślając o śnie z którego złośliwie wyrwał go budzik. Mając w pamięci fakt że to on sam go nastawiał ubiegłego wieczoru jednocześnie skazując się na taki los.

Podszedł do umywalki i przemył twarz letnią wodą. Następnie wyjął z szafy stojącej w pokoju przy łóżku błękitny strój oraz parę czarnych adidasów. Ubrał się i wyszedł z pomieszczenia.

Szedł przez korytarz wypełniony polnymi kwiatami, stąpając po zielonych kafelkach, od których każdy jego krok odbijał się echem. Przez wielkie drewniane drzwi stojące na końcu pomieszczenia, wszedł do kuchni. Nie zatrzymując się, chwycił czerwone jabłko z półmiska stojącego na środku stołu i przeszedł do ogrodu.

Kroczył po drodze wyłożonej płatkami kwiatów, które jak co dzień zmieniły swój kolor. Dzisiaj były koloru złota, które oznaczało radość z nadchodzącego dnia. Istniało również przekonanie, że są symbolem szczęścia. Jednakże bóg nie zwracał na nie uwagi. Mijał po drodze najcudowniejsze kwiaty i najrzadsze zwierzęta. Jednak i to go nie interesowało. Był skupiony na swoich myślach i nie widział nic po za nimi. Wydawałoby się, że mógłby iść tak w nieskończoność. Sam wśród swych myśli, gdyby nie to, że przystanął w miejscu gdzie kończył się ogród, a za razem cała wyspa na której się znajdował. Wokół unoszącej się ziemi istniała tylko i wyłącznie bezkresna biel chmur.

Bóg zatrzymał się na chwilę i popatrzył przed siebie, wodząc wzrokiem za choćby najmniejszą zmianą widoku. Jednak po chwili zrezygnował i odwrócił się w stronę domu. Wypuścił z dłoni czerwony płatek goździka. Zamknął oczy. I kończąc wspominać swój sen, opadł w bezkresną biel.

Ciekawostka

Bohater wypuścił z dłoni płatek czerwonego goździka, który symbolizuje: gorące podziękowanie i wieczną pamięć o obdarowanej goździkiem osobie.