Awatar. Rozdział 1 Początek kłopotów.

Minął tydzień od pokonania Ozai'a. Zuko, jego syn objął tron władcy ognia zakańczając jednocześnie stuletnią wojne. Awatar, bohater tego zdarzenia, i czarodziejka magii wody, Katara, wkońcu wyznali sobie co do siebie czują. Toph, niewidoma dziewczynka postanowiła dalej podróżować wraz z Sokką i Suki, którzy nie mogą wytrzymać nawet 15 min nie kłócąc się. Wszystko (prawie) wydaje sie wracać do normy. Jednak to co później się stanie zostanie w pamięci każdej z osób drużyny awatara.

***

-Aang wychodzę!- poinformowała go i szybkim krokiem otworzyła drzwi. Coś, a jednak ktoś zamknął jej je przed nosem.

Nie zadowolona dziewczyna zaczęła patrzeć na nim niewinnym wzrokiem.

-Co ty robisz? Aang nie przesadzasz?!

Młody awatar zaczął ją kontrolować obawy, że go zostawi. Miała tego dosyć, chciała mu to wykrzyczeć, lecz wiedziała jaki Aang jest wrażliwy.

-Em.. A może pójdę z tobą.... Dla bezpieczeństwa.- odpowiedział z niewinnym wyrazem twarzy.

-Nie potrzebuję niańki, przecież umiem sobie radzić w niebezpieczeństwie...-się mylba za długo przebywała w towarzystkie Toph, bo zaczyna mówić jak ona.

-Albo ze mną albo w ogóle!-zadeklarował

Dziewczyna spojrzała na niego swoimi bystrymi oczami. Wiedziała co zrobić, jak go przekonać. Po prostu go pocałowała. Chłopak zarumienił się.

-Ok. Wróc za 30 min.

Zadowolona z siebie ruszyła z zadziornym uśmieszkiem.

***

-Sokka możesz się w końcu ogarnąć!- tupnęła nogą, a ten się przewrócił.

-Ej! Przestane jeśli ona przyzna, że Biegun Południowy to lepszy wybór niż wyspa Kyoshi.-odburknął jej chłopak w kucyku.

-Taak to może najlepiej wybierzmy się na Biegun Północny, a jak dobrze pójdzie to załóżmy wioskę!!!-krzyknęła wygrażając mu palcem.

Toph miała tego dosyć i oddzieliła ich magią ziemi.

Gdy oni skakali sobie do gardeł, niewidoma dziewczynka wyczuła dziwne wibracje. Przykucnęła i doknęła podłoża ręką, by sprawdzić czy się nie myli.

-Hej stójcie! Czy w wiosce Narodu Ziemi są składy broni?

-O czym ty gadasz Toph. Chyba zwariowałaś?!-odpowiedział Sokka sfrustrowany tym, że dziewczynka przerwała mu najważniejszy moment.

-Nie, nie zwariowałam wyczuwam czołgi, które przemieszczają się przez tą wioskę.-bała się tym razem.

-Jak to? Co to ma znaczyć, przecież wojna skończona, więc po co im czołgi?-spytała Suki poddenerwowana, lecz nie dała tego po sobie poznać, ze względu na to, że Sokka ją obserwuje.

-Poczekajcie tu na mnie. Zaraz wrócę.-oznajmiła Toph

Para nawet jej nie słuchała, była zbyt pochłonięta kłotnią pomiędzy sobą, że nie zauważyli kiedy sobie poszła.

Toph weszła w krzaki, aby się ukryć. Dzięki magi ziemi wybiła się w górę na dach jednego z budynków. Przytknęła ucho do metalowego dachu i próbowała coś usłyszeć.

-Juz niedługo Naród Ognia znów będzie najpotężniejszym narodem na świecie!...- odezwał się mężczyzna ubrany na czarno. Miał głos podobny do.... Ojca Mai.

-... z pomocą wiernych żołnierzy Ozaiowi podbijemy na początek krókewski pałac zabijając nieudacznika siedzącego na tronie i wtem zacznie się nowa era, era mocy!- przy ostatnich słowach rozniosła się po pomieszczeniu burza oklasków. Przestraszona Toph przestała nad sobą panować i ścisnęła metalowy dach robiąc w nim dziurę. Gdy się skapnęła co zrobiła, było za późno, leżała przed nosem przywódcy ,,buntu". Zaczął się śmiać, a po chwili dziewczynka wisiała w powietrzu.

-No no no, nie ładnie tak podsłuchiwać cudzej rozmowy.

-Ej puszczaj! -zaczęła sie wyrywać machając rękami i nogami. Jakimś cudem końcami palców dotknęła ziemi. Uśmiechęła się zadziornie.

-Dobra wygrałeś masz mnie- spuściła głowę. Naglę utworzyła lekkie trzęsienie ziemi, a mężczyzna zaczął sie chwiać puszczając dziewczynkę. Zaczęła cisnąć w nich dużymi kamykami. Uciekła szybko przez drzwi i magią ziemi wyrzuciła wszystkie czołgi w powietrze.

-Łapcie ją! Łapcie to rozkaz- krzyczał przywódca, lecz niewielu z nich rzuciło się w pogoń.

Dziewczynka biegła ile sił w nogach. Zobaczyla swoich przyjaciół i złapała ich za ręce. Zdezorientowani nie zaprzeczyli. Toph utworzyła falę ziemi, po której biegła z przyjaciółmi.

-Heej Toph zwolnij nie nadążamy ałł-krzycał zdziwiony Sokka.

-Chciałabym zwolnić!

5 km dalej zatrzymali się. Wszyscy zmęczeni rzucili się na ziemię.

-Cz. Czemu biegiśmy- spytała Suki.

Dziewczyna milczała.

-To długa historia. Jutro wyruszamy do Narodu Ognia.

-Ale mieliśmy udać się do Narodu Ziemi. A potem na Biegun...

-A nie na wyspę Kyoshi- zaczęła znowu kłótnie Suki

-Mała zmiana planów. Wyruszamy jutro z samego rana.

Po tych słowach wszyscy udali się w spoczynek