Poprzednie częściCzas pisania wierszy

"Czas kamieni" (według Koheleta)

Z kości

Ziemi Soli Gromu i Ognia

miękkością suchą płowieje

najmisterniejszy kamień -

ta w palcach wciąż urabiana

glina (nie)szczęsnych pogód - -

Kaolin (podobno) (bez)płodny

co Zieleń spopiela sobą

Sobą wyłącznie - sobą

Patrząc na głaz myślała

Pani Sachs Leonia (Nelly) -

Poetka Nocy Imperium

(z)nękana Umarłych Głosami

kiedy pisała "IN DER BLAUEN FERNE":

 

"W każdym przypadku zachodzi pewna kosmiczna przemiana; przemiana podobna do tej, jaka ma miejsce [...] w moim wierszu pt.

W BŁĘKITNEJ ODDALI

dokąd czerwona  aleja jabłoni podąża

z korzeniami wzniesionymi ku niebu

destyluje tęsknota

wszystko co w dolinach żyje          

Na dróg poboczu słońce leżące

magicznymi różdżkami

popas wędrowcom nakazuje.

Ci przystają

w szklistej majaka przestrzeni

gdy świerszcz delikatnie

drapie o niewidzialność

a roztańczony kamień

swój pył w muzykę przemienia..."

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 6

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (8)

  • Całkiem inspirujące. 5
  • befana_di_campi 08.09.2020
    Fakt, "inspirujące", ponieważ na ten tekst poskładało się bardzo wiele czynników :)

    Serdecznie :)
  • wicus 08.09.2020
    Niezwykle piękny i mądry utwór!
  • befana_di_campi 08.09.2020
    Czuję się zaszczycona ;)
  • Szpilka 09.09.2020
    Kosmiczna przemiana, obyś miała rację, wiersz zatrzymał ?
  • Pasja 09.09.2020
    Bądź jak kamień, stój wytrzymaj Kiedyś te kamienie drgną I polecą jak lawina Przez noc. Przez noc Przez noc... śpiewała Prońko.

    Kamień ma znaczenie ponadczasowe. Od kamiennych tablic po kamienne serca i posągi. Bądź jak kamień i nie nasiąkaj, nie pij mętnej wody i nie zmieniaj drogi. Niech cię nie zlamie żaden podmuch, ani upadek. Patrz do góry w Słońce.
    Jak zwykle poruszyłaś i zatrwożyłaś poniekąd. Kosmos nas przemieni?
    Miłego dzionka :)
  • Ozar 09.09.2020
    Ciekawe i jak ktoś juz tu napisał inspirujące. Pasja twój komentarz powołujący się słowa pieśni Prońko bardzo mi tu pasuje, choć jego sensem była polityka, ale to tylko tak na marginesie. kamień był zawsze opoką i skałą która jest tak twarda, że nie da się jej łatwo złamać, ani skruszyć. Szczególnie podoba mi się zwrotka"Na dróg poboczu słońce leżące
    magicznymi różdżkami popas wędrowcom nakazuje". Tu dla mnie lekko zapachniało moją ulubioną fantasy. 5 fajne i ciekawe
  • befana_di_campi 10.09.2020
    Wiersz pochodzi z tomiku "Mistyczna Wieliczka. Lapis specularis" (2007). Strofka: "Na dróg poboczu..." oraz wcześniej nie jest mojego autorstwa, lecz jedynie tłumaczeniem wiersza Nelly Sachs [proszę zwrócić uwagę na cudzysłowy]. Bardzo serdecznie za wszystkie komentarze :)

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania